چکیده:
شواهد قوی وجود دارد که نشان میدهد نرخ ترجیح زمانی، به تاخیر زمانی و دوری و نزدیکی گزینهها در زمان حال حساسیت دارد و نرخ ترجیح برای دورههای دورتر، کمتر از زمانهای نزدیک است. به بیان دیگر، افراد در رفتار بیندورهای خود به سمت اکنون تورّش دارند. هدف از این پژوهش، آزمودن این فرضیه است که نبود اطلاعات کافی نسبت به آینده، باعث میشود تا هزینه مبادله پسانداز (مصرف در دوره آینده) بیش از هزینه مبادله مصرف در زمان حال باشد؛ از اینرو، افراد دچار ناسازگاری زمانی میگردند. برای آزمون این فرضیه، پس از بررسی نظری موضوع، اقدام به بررسی این فرضیه با روش آزمایشگاهی شده است. امروزه، روشهای آزمایشگاهی گوناگونی برای اندازهگیری این ترجیحها مورد استفاده قرار میگیرد. در این پژوهش، پارامترهای ترجیح زمانی افراد با دو روش متداول «بودجه زمانی محدب» با فرض یک تابع مطلوبیت «ریسکگریزی نسبی ثابت» و «فهرست قیمتی چندگانه» با فرض تابع مطلوبیت خطی اندازهگیری، و نتایج با یکدیگر مقایسه شدهاند. نتایج نشان میدهند که در آزمایش بودجه زمانی محدب نسبت به فهرست قیمتی چندگانه، افراد، اکنونگرایی کمتری نشان میدهند. همچنین، در هر دو روش، افرادی که اطلاعات ناقصتری در مورد نحوه و زمان پرداختها دریافت میکنند، دچار ناسازگاری زمانی بیشتری میشوند.
خلاصه ماشینی:
هدف از این پژوهش، آزمودن این فرضیه است که نبود اطلاعات کافی نسبت به آینده، باعث میشود تا هزینۀ مبادله پسانداز (مصرف در دورۀ آینده) بیش از هزینۀ مبادله مصرف در زمان حال باشد؛ از اینرو، افراد دچار ناسازگاری زمانی میگردند.
به عبارت دیگر، فرض بر آن است که نقص اطلاعات در محیط تصمیمگیری فرد، باعث میشود تا هزینۀ مبادله پسانداز (مصرف در دورۀ آینده) بیش از هزینۀ مبادله مصرف در زمان حال باشد؛ از اینرو، افراد دچار ناسازگاری زمانی میگردند.
تنزیل هذلولی<FootNote No="141" Text=" Hyperbolic Discounting"/> شواهد قوی وجود دارد که نشان میدهد نرخ ترجیح، به تاخیر زمانی و دوری و نزدیکی گزینهها در زمان حال حساسیت زیادی دارد (Ainslie, 1999 & Cropper, 1994).
(به تصویر صفحه مراجعه شود) تجزیهوتحلیل نتایج آیا دادن اطلاعات به افراد از راه کاهش نااطمینانی و در نتیجه، تفاوت هزینۀ مبادله حال و آینده میتواند رفتار بیندورهای افراد را به سمت آیندهنگری تغییر دهد؟ برای پاسخدادن به این پرسش، در گام نخست، پارامترهای ترجیح زمانی شامل نرخ ترجیح بلندمدت و پارامتر اکنونگرایی افراد هر دو گروه براورد میشود.
در این آزمون، فرضهای صفر و یک به صورت زیر هستند: H0: تفاوتی بین دو گروه وجود ندارد H1: بین دو گروه تفاوت وجود دارد جدول 9: آزمون من-ویتنی برای دو گروه، روش CTB (NLS) (به تصویر صفحه مراجعه شود) منبع: نتایج آزمایش تجربی از نرمافزار SPSS 20 در جدول (9)، میتوان مقدار آماره من-ویتنی، ویلکاکسون و مقدار Z را برای هر دو پارامتر ترجیح زمانی مشاهده کرد.