چکیده:
تغییرات دما میتواند بر میزان سودآوری شرکتها تاثیر بسزایی داشته باشد. سودآوری شرکت در
آینده شرکت موثر است و میتواند زمینه رشد بیشتری را برای آن فراهم کند. سرمایه گذاران هنگام
معامله در بازار بورس اوراق بهادار برای بررسی قیمت و ارزش یک سهم، میزان سودآوری و سود
تقسیمی شرکت را نیز مدنظر قرار میدهند؛ ازاین رو انتظار می رود سرمایه گذاران برای تحمل ریسک
تغییرات دما، بازده بالاتری طلب کنند. هدف پژوهش حاضر، آزمون قیمت گذاری صرف ریسک دما در
صرف » پرتفوی ردیاب « است. در این پژوهش از روشی متفاوت به نام » بورس اوراق بهادار تهران «
ریسک تغییرات دما استخراج و قیمت گذاری آن موردآزمون قرار میگیرد. برای این منظور، نمونه ای
متشکل از حدود 160 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1385 تا 1395
بررسی میشود. برای آزمون قیمت گذاری صرف ریسک دما از روش رگرسیون سری زمانی استفاده
می شود. برای آزمون مدل های قیمت گذاری علاوه بر 6 پرتفوی فاما و فرنچ از 30 پرتفوی صنعت نیز
استفاده خواهد شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که صرف ریسک دما هم در 6 پرتفوی فاما و فرنچ و
هم در 30 قیمت گذاری می شود؛ به عبارتی سرمایه گذاران » بورس اوراق بهادار تهران « پرتفوی صنعت در
اخبار و اطلاعات مربوط به تغییرات دما در یک سال آینده را مهم تلقی کرده و به ازای تحمل ریسک
تغییرات این متغیر در یک سال آینده بازده موردانتظار بالاتری طلب میکنند.
خلاصه ماشینی:
نتايج پژوهش حاکي از آن است که صرف ريسک دما هم در ٦ پرتفوي فاما و فرنچ و هم در ٣٠ پرتفوي صنعت در «بورس اوراق بهادار تهران » قيمت گذاري مي شود؛ به عبارتي سرمايه گذاران اخبار و اطلاعات مربوط به تغييرات دما در يک سال آينده را مهم تلقي کرده و به ازاي تحمل ريسک تغييرات اين متغير در يک سال آينده بازده موردانتظار بالاتري طلب ميکنند.
در پـژوهش حاضر بررسي شده است که آيا سرمايه گذاران اخبار مربوط به تغييرات دمـا در آينـده را در قيمـت سهام لحاظ ميکنند يا خير؟ با توجه به اهميت تغييرات دما در ميزان توليد و بهره وري کارکنان ، کـارگران و ماشـين آلات شرکت ها و متعاقبا تأثير آن بر بازده موردانتظار سرمايه گذاران ، انتظـار مـي رود کـه تغييـرات دمـا متغيري توضيح دهنده در يک مدل آربيتراژي باشد؛ بنابراين در پژوهش حاضر ابتدا بـا اسـتفاده از پرتفوي ردياب صرف ريسک تغييرات دما استخراج شـده و سـپس بـه آزمـون قيمـت گـذاري آن پرداخته ميشود (آزمون قيمت گذاري بر اساس روش دينگ دو (٢٠١٤)، بر اساس مقايسه کارايي ٣ مدل قيمت گذاري است ).
آن ها عاملي که پرتفوي تشکيل شده بـر اسـاس ⁄، انـدازه و مومنتـوم را دنبال ميکند به عنوان نماينده ريسک عامل کلان اقتصادي در نظر گرفتند و درنهايت با اسـتفاده از آزمون هاي قيمت گذاري داراييها نشان دادند که عملکـرد بيشـتر عوامـل کـلان اقتصـادي در 1 توضيح بازده مازاد داراييها قابل مقايسه با عوامل ارائه شده توسط فاما و فرنچ (١٩٩٦) (SMB و HML٢) هستند [١].