چکیده:
علماء، متخصص و پاسبانان معارف دینی میباشند. لذا اهلبیت علیهم السّلام مردم را در امور دینی به آنها ارجاع میدادند. این امر، در دوران غیبت، ضرورتی دو چندان یافته است. از این رو، مخالفان و مدعیان مهدوی، وجود فقهاء را برای خود مانعی بزرگ میبینند و در جهت تخریب چهره و جایگاه آنان با استفاده از ترفندهای گوناگون میکوشند. شناسایی این ترفندها به شناخت، نحوه برخورد و ایجاد مصونیت در برابر آنان، کمک شایانی میکند.
این نوشتار، با رویکرد حدیث پژوهانه، به بررسی روایات مورد استناد مدعیان میپردازد. همچنین از لحاظ تاریخی و روانشناسی در پی چرایی عالمگریزی در ایران معاصر از سوی مدعیان میباشد. این شگردها را میتوان به عناوین تقلیل جایگاه علماء با حدیثسازی در قالب جعل و سوء برداشت از آیات و روایات، نفی تقلید و جایگاه علم دینی، عالم نمایی و مشروعیت بخشی کاذب به مدعی، برجستهسازی نقاط ضعف برخی علماء و اطرافیان و ترور شخصیتی آنان، تفکیک کرد.
خلاصه ماشینی:
(همو: ج1، 101) همچنین، سامری این امت و حال حاضر را عالم گمراه و بیعملی میداند که دین را تحریف میکند و گوساله را عقیدهی فاسدی میداند که عالمان سوء، بین مردم منتشر میکنند (همو: ج3، 45) و در مرحله بعدی، مقلدین مراجع تقلید را نیز بینصیب نگذاشته و گمراهان تابع شعراء در آیهی 224 شعراء<FootNote No="8" Text=" (و الشعراء یتبعهم الغاوون(.
برای شناخت این ترفند، لازم است مخاطب، هنگام رو به رو شدن با آن، چند پرسش اساسی را مطرح کند: چه چیزی یا از چه کسی نقل شده است؟ چرا باید به مدعیان توجه کنیم؟ بر فرض که این افراد، صادق باشند؛ آیا ادعای آنها میتواند به عنوان یک ارزش دینی و اعتقادی مورد پذیرش قرار گیرد؟<FootNote No="13" Text=" توضیحات این شماره از: مقاله ترفندهای روانشناختی مدعیان دروغین مهدویت در ایران معاصر.
(کلینی، 1407: ج4، 43) از سوی دیگر میبینیم، جریان مدعی یمانی (احمد اسماعیل بصری) میگویند: زمانیکه شما دنبال علم و زدودن جهل هستید، نمیتوانید به راحتی علمای اسلامی را ببینید، یا سؤالاتتان را بپرسید، این همه هزینه برای کتب گران قیمتی میکنید که به دلیل کلمات دشوار و اصطلاحات سنگین چیزی از آن، سر در نمیآورید، خمستان را به چه کسی میدهید؟ برای ساخت این همه ساختمان؟ همچنین با علم کردن برخی کلمات و رفتارهای بزرگان و مراجع علمی، سعی در تحرک عواطف و احساسات مردم دارند.
یکی از این جریانات، احمد اسماعیل بصری است که سعی میکند از نظر اجتماعی، عاطفه و احساسات مردم را تحریک کند، مثلا میگوید: خمس را امام زمان( مباح کرده است، ولی این فقها میگیرند، میخورند، دفتر آنچنانی میزنند و....