چکیده:
دولت سازی دموکراتیک را می توان اصلی ترین ضرورت عراق نوین دانست. دولت سازی در سال های
بعد از اشغال عراق با نشانه هایی از چالش قومی و هویتی روبه رو شده است. نیروهای چالشگر متاثر
از برخی بازیگران منطق های و بین المللی تلاش کرده اند موضوع هویت ملی را تحت تاثیر قرار دهند
و با این کار چالش های ساختاری عراق را گسترش دهند. روند دول تسازی و ملت سازی در عراق
تحت تاثیر مولف ههای مختلف اجتماعی، سیاسی و الگوی کنش نخبگان شکل می گیرد. نخبگان
عراق در دوران حکومت بعثی موقعیت خود را از طریق سلسله مراتب حزبی به دست می آوردند.
در این فرایند، گروه های قومی مختلف م یتوانستند در ساختار سیاسی عراق ایفای نقش کنند.
بحران سیاسی عراق در حال حاضر مربوط به شرایطی است که نشان ههایی از تضاد سیاسی
بین نخبگان را که به گروه های مختلف فرهنگی، قومی و سیاسی تعلق دارند، اجتنا بناپذیر
کرده است. در محیطی که تضادهای قومی، هویتی و مذهبی وجود دارد، نخبگان کار دشواری
برای دولت سازی دارند. به همین دلیل روابط جدید دولت سازی در عراق بدون توجه به
نقش نخبگان در روند کنترل قال بهای احساسی و قومیتی امکان پذیر نخواهد بود. بنابراین
پرسش اصلی پژوهش این است که «نخبگان در فرایند دولت سازی دموکراتیک در عراق چه
ویژگی هایی دارند و دولت سازی در چه فرایندی حاصل می شود؟ » فرضیه مقاله معطوف تبیین
این گزاره است که «دولت سازی و ملت سازی دموکراتیک در عراق از طریق انسجام اجتماعی
و همبستگی نخبگان در فرایند نهادسازی اجتماعی حاصل می شود ». دولت سازی های
دموکرات کی در عراق نیازمند روش شناسی مبتنی بر «تحلیل داده ها » و همچنین «تحلیل
محتوا »ست. در این پژوهش از روش ترکیبی بهره گرفته می شود و به موازات جمع آوری
داده های توصیفی، از قالب های تحلیل محتوا و مصاحبه نیز استفاده و با برخی نخبگان عراقی
دربارة روند و شاخ صهای دولت سازی در عراق مصاحبه شده است.
خلاصه ماشینی:
از اين رو پرسش اصلي پژوهش به اين موضوع اشاره دارد که «نقش نخبگان در فرايند دولت و ملت سازي دموکراتيک عراق چيست و چگونه حاصل مي شود؟» بحران سياسي در عراق بخشي از واقعيت اجتماعي و ساختاري کشور است که چالش هاي جدي در ارتباط با روند و آيندٔە دولت سازي عراق ايجاد مي کند.
با توجه به نشانه هاي اجتماعي و مونوگرافيک عراق ، مي توان به اين موضوع اشاره کرد که نخبه گرايي در ساختار پيچيده ، محور اصلي دولت سازي و فرايندهايي است که زمينه هاي لازم براي کنترل محيط اجتماعي و مداخله بازيگران بين المللي را به وجود مي آورد.
با توجه به نشانه هاي اجتماعي و مونوگرافيک عراق ، مي توان به اين موضوع اشاره کرد که نخبه گرايي در ساختار پيچيده ، محور اصلي دولت سازي و فرايندهايي است که زمينه هاي لازم براي کنترل محيط اجتماعي و مداخله بازيگران بين المللي را به وجود مي آورد.
ارزيابي واقعيت هاي موجود ساختار سياسي کشورهاي مختلف بيانگر آن است که دولت هاي غربي يک مجموعه امنيتي را شکل داده اند که در آن هيچ کشوري از جمله کشورهايي همانند يونان ، اسپانيا و پرتغال که مشکلات اقتصادي و هويتي متنوعي دارند، از جانب کشور ديگر عضو گروه واهمه ندارد، مگر اينکه جنگي فراتر از اين چارچوب ميان بازيگران مؤثر در سياست بين الملل به وجود آيد )٤١٨ :١٩٨٣ ,Buzan).