چکیده:
فصل هشتم منشور ملل متحد که منحصراً به قراردادهای منطقهای اختصاص دارد عاملی اساسی در تقویت و گسترش نقش سازمانهای منطقهای به ویژه در بُعد حفظ صلح و امنیت بینالمللی پس از تأسیس سازمان ملل متحد به حساب میآید، به گونهای که یکی از اصول ثابت و مشترک اغلب این سازمانها، آنگونه که در بند 1 ماده 1 منشور ذکر شده است، کمک به حفظ صلح و امنیت بینالمللی است که با حفظ صلح و امنیت منطقهای پیوندی ناگسستنی دارد. با توجه به ظرفیتهای موجود در سازمانهای منطقهای برای حفظ صلح و امنیت بینالمللی و منطقهای که در بند 3 ماده 52 منشور و قطعنامههای مختلف شورای امنیت مورد تأکید قرار گرفته است، بررسی نقش یکی از آخرین نهادهای منطقهای در امریکایلاتین ـ اتحادیه ملل امریکایجنوبی ـ حاکی از جایگاه تأثیرگذار آن سازمان در حفظ صلح و امنیت بینالمللی و منطقهای است. سازمان مذکور با پُر رنگ کردن اقدامات موجد اعتماد و امنیت، به جای اتخاذ یک رویکرد مداخلهجویانه و به کارگیری اقدامات قهری، در پی تقویت جایگاه صلح در مفهوم مثبت آن است.
خلاصه ماشینی:
٢ وجود تنش و درگیری میان کشورهای امریکای لاتین و حضور حکومت های دیکتاتوری در این منطقه و همچنین نرخ بالای قتل ، فعالیت گستردة باندهای خلافکار، فعالیت شبکه های جنایی فراملی و فرهنگ بی کیفری برای نقض حقوق بشر که هنوز در کشورهایی از امریکای مرکزی مانند السالوادور، گواتمالا و هندوراس قابل مشاهده است ٣ از یک سو و همکاری کشورهایی چون برزیل و آرژانتین با سازمان ملل متحد در عملیات حفظ صلح و عضویت متناوب این دو کشور در شورای امنیت به عنوان اعضای غیردائم ٤ از سوی دیگر،٥ نقش 1 ســنگ بنای اتحادیه ملل امریکای جنوبی پس از رایزنی های اولیۀ اعضای پیمان مرکوســور و جامعۀ آند، در ســال ٢٠٠٤ و به دنبال صدور «اعلامیۀ کاســکو» (XVFR'HFODUDWLRQ&) پایه گذاری شــد که به موجب این اعلامیه رؤســای جمهور امریکای جنوبی با الهام از قهرمانان بزرگ قارة خود که در طول ســال های متمادی در پی از میان برداشتن مرزهای میان خود و اتحاد منطقه بودند، قصد مشترک خود مبنی بر تأسیس «انجمن ملل امریکای جنوبی » (Nations of \RPPXQLW&) را اعلام کردند، هر چند در ســال ٢٠٠٨، با تصویب سند مؤسس سازمان ، نام آن به اتحادیۀ ملل امریکای جنوبی تغییر پیدا کرد.