چکیده:
دانش و فناوری می تواند از کانال های مختلفی بین دانشگاه ها و صنعت منتقل شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی نحوه ارتباط بین دانشگاه ها و صنعت در ایران با تاکید بر اهمیت ویژگی های بخشی بود. تحلیل های این پژوهش بر مبنای دو پرسشنامه یکی برای اعضای هیئت علمی دانشگاه ها و دیگری برای محققین صنعت، داده های جمع آوری شده از تیرماه 1391 الی دی ماه 1391 و مدل رگرسیون لجستیک باینری است. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که تفاوت های بخشی تاثیر مهمی در اهمیت کانال های مختلف انتقال دانش ایفا می کند. به طورکلی نتایج حاکی از این است که بنگاه های فعال در بخش شیمیایی و پتروشیمی به نشریات علمی و مالکیت فکری و ثبت اختراعات و ایجاد واحدهای جدید دانشگاهی جهت انتقال دانش اهمیت زیادی قائل هستند. بخش داروسازی و بیوتکنولوژی از کلیه کانال های انتقال دانش به استثنای نشریات علمی استفاده می کنند. بخش ماشین آلات، محصولات فلزی اساسی و فابریکی و بخش های مربوط به مهندسی مکانیک به کانال های مربوط به مالکیت فکری و ثبت اختراعات و ایجاد واحدهای جدید دانشگاهی اهمیت زیادی قائل هستند. بخش تجهیزات برق و ارتباطات راه دور تنها از شرکت در اجلاس ها جهت انتقال دانش از دانشگاه استفاده می کنند و استفاده از کانال های انتقال دانش به وسیله بخش صنایع غذایی قابل توضیح نیست.
خلاصه ماشینی:
انتظاری (١٣٨١) 1 Brennenraedts et al 2 D’Este Patel 3 De Fuentes Dutrenit 4 Olmos Penuela et al 5 Adebowale Oyelaran-Oyeyinka نشان داده است که دانش اساس قابلیت ، ظرفیت نوآوری و دارایی راهبردی هر بنگاهی است که به آن در مقابل رقبای داخلی و بین المللی مزیت رقابتی میبخشد.
از دید کارکنان تحقیق و توسعه صنایع ، اعضای هیأت علمی شاغل در هردوی دانشگاه و صنعت مهم ترین کانال انتقال دانش بین دانشگاه و صنعت محسوب می شود و انجام طرح های پژوهشی قراردادی برای صنعت ، انجام طرح های پژوهشی مشترک با صنعت ، جریان فارغ التحصیلان دانشگاهی به صنعت (در سطح کارشناسی یا کارشناسی ارشد) و نشریات علمی نظیر مجلات علمی- پژوهشی یا کتاب ها به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند.
کانال های انتقال دانش مربوط به خوشه ٥ (مالکیت فکری و ثبت اختراعات و ایجاد واحدهای جدید دانشگاهی) به وسیله بنگاه های بخش شیمیایی و پتروشیمی، داروسازی و بیوتکنولوژی و بخش ماشین آلات ، محصولات فلزی اساسی و فابریکی و بخش های مربوط به مهندسی مکانیک مورد استفاده قرار میگیرد و بنگاههای فعال در بخش تجهیزات برق و ارتباطات راه دور و صنایع غذایی مورد استفاده قرار نمیگیرد.
از دید کارکنان تحقیق و توسعه صنایع ، اعضای هیأت علمی شاغل در هردوی دانشگاه و صنعت مهم ترین کانال انتقال دانشگاه بین دانشگاه و صنعت محسوب می شود و انجام طرح های پژوهشی قراردادی برای صنعت ، انجام طرح های پژوهشی مشترک با صنعت ، جریان فارغ التحصیلان دانشگاهی به صنعت (در سطح کارشناسی یا کارشناسی ارشد) و نشریات علمی نظیر مجلات علمی- پژوهشی یا کتاب ها به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند.