چکیده:
هدف این پژوهش کیفی اکتشافی بررسی دیدگاه های اعضای هیات علمی درباره آیین نامه ارتقاء و بررسی پیامدهای ماده های آیین نامه بر فعالیت های حرفه ای اعضای هیات علمی بود. مشارکت کنندگان در این پژوهش اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با آنها مصاحبه شده است. تعداد اعضای هیات علمی شرکت کننده در پژوهش 26 نفر بودند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری و با روش تحلیل محتوای کیفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد ایراد کلی آیین نامه این است که برای همه دانشگاه ها و همه رشته ها یک آیین نامه نوشته شده است در حالی که روش ارتقای اعضای هیات علمی در رشته های مختلف علوم انسانی، فنی و ریاضی، هنر و پزشکی نمی تواند یکسان باشد. علاوه بر این، تاکید بر فعالیت های پژوهشی به ویژه انتشار مقالات ISI و علمی- پژوهشی نسبت به فعالیت های آموزشی از مهم ترین انتقاداتی است که به آیین نامه ارتقاء اعضای هیات علمی وارد شده است.
خلاصه ماشینی:
نتایج این پژوهش نشان می دهد ایراد کلی آیین نامه این است که برای همه دانشگاه ها و همه رشته ها یک آیین نامه نوشته شده است درحالیکه روش ارتقای اعضای هیئت علمی در رشته های مختلف علوم انسانی، فنی و ریاضی، هنر و پزشکی نمیتواند یکسان باشد.
اعضای هیئت علمی ما تصنعی کار می - کنند و نمیتوانند آن اندازه که توانایی دارند در این مسیر حرکت کنند (مصاحبه شونده شماره ٤) میتوان گفت در رشته های فنی و علوم پایه ارائه مقالات ISI و حتی علمی پژوهشی به مراتب ساده تر از مقالات علوم انسانی است ؛ اما آیین نامه به این مسئله توجهی نداشته است و معیارهای یکسانی را برای همه رشته ها در نظر گرفته است .
مصاحبه شونده شماره ٢ در این خصوص معتقد است : «تأکید آیین نامه و دانشگاه آن قدر معطوف به فعالیت های پژوهشی شده است که عضو هیئت علمی احساس می کند در یک موسسه پژوهشی کار می کند و این یک نقص عمده آیین نامه است که باید برای آن چاره ای اندیشیده شود» در همین راستا مصاحبه شونده ١٦ نیز معتقد است : «الآن در دوره اخیر دانشگاه خیلی تأکید روی پژوهش دارند که مقاله Q٢ ,ISI Q١ باشد.
اینجا بیشتر دانشگاه ها دارو تبدیل «ویژه نامه آیین نامه ارتقاء و ارتقای اعضای هیأت علمی در آموزش عالی ایران : مسائل ، پیامدها و چالش های مرتبط » میشوند به پژوهشگاه تا دانشگاه به نظر میرسد تأکید زیاد بر فعالیت های پژوهشی فرصت مطالعه و کسب دانش های و تئوریهای جدید را برای اعضای هیئت علمی مشکل ساخته است .