چکیده:
اصطلاح «نقشه جامع علمی کشور» که احتمالا برگرفته از واژه انگلیسی Roadmap (S&T)Science and Technology است شاید اند کی بیش از یک دهه است که در ایران رواج یافته است. این روش در کشورهای غربی از حدود سه
دهه پیش به این سو به کار گرفته شده است. به این ترتیب به نظر میرسد این روش (فناوری) در فاصله زمانی کوتاهی پس از
بهرهگیری از آن در مغرب ژمین» به جامعه علمی ایران معرفی شد و اقدام برای بومیسازی آن با جدیت و سرعت پی گرفته شده
است. هدف این مقاله کوتاه» بررسی نقادانه (هرچند بسیار مختصر) برخی کاستیهاست که در روایت نهایی سند نقشه جامع علمی
کشور (که استفاده از ان به سال ۱۳۸۹ به دستگاههای اجرایی ابلاغ شد) راه یافته است.
خلاصه ماشینی:
هدف این مقاله کوتاه، بررسی نقادانه (هرچند بسیار مختصر) برخی کاستیهاست که در روایت نهایی سند نقشه جامع علمی کشور (که استفاده از آن به سال 1389 به دستگاههای اجرایی ابلاغ شد) راه یافته است.
محمود احمدینژادرئیس جمهور و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی نگارنده پیش از پرداختن به پاسخ پرسشها، به یاد آورد که در سال 1387 و به دعوت جهاد دانشگاهی و پژوهشکده توسعه فناوری که بازوی پژوهشی جهاد دانشگاهی به شمار میآید، در جلسهای با حضور مسئولان محترم این دو مجموعه در آن زمان، ارزیابی نقادانهای را درباره «تحریر چهارم سند پیشنویس نقشه جامع علمی کشور» ارائه کرده بود.
در آنچه در زیر میآید کوشش شده است تا پس از ارائه یک ارزیابی نقادانه اما اجمالی از محتوای تحریر نهایی سند نقشه جامع علمی کشور، در حد امکان و اطلاع به پرسشهای ششگانه مطرح شده در بالا پاسخ داده شود.
ارزیابی مختصر محتوای سند نقشه جامع علمی کشور نگاهی ولو شتابزده به متن نهایی سند و نیز مطالعه حتی سریع مقالهای که نگارنده در سال 1387 در اختیار شماری از پژوهشگران قرار داده بود که دستاندرکار تهیه سند بودند، روشن میسازد که تقریبا بسیاری از نقیصههایی که در تحریر چهارم سند به وسیله نگارنده برجسته شده بود، در تصحیح نسخه نهایی عینا تکرار شده است.
در بخش 4-1 سند با عنوان «راهبردهای کلان توسعه علم و فناوری در کشور» 10 راهبرد زیر ذکر شده است: 1.