چکیده:
انرژی به عنوان یک نهاده و یک کالای مصرفی بر بازار عوامل تولید و محصولات آثار متعددی دارد. افزایش قیمت حاملهای
انرژی از طریق تحدید مصرف انرژی, اشتغال در بخشهای مختلف اقتصادی را به صورت منفی میکند. این پژوهش بر
آناست که میزان اثرگذاری افزایش قیمت حاملهای انرژی بر اشتغال نیرویکار ماهر و غیرماهر را با استفاده از یک مدل تعادل
عمومی محاسبه پذیر (۲6۴) مورد ارزیابی قرار دهد.
مدل بر مبنای ماتریس دادههای خرد برگرفته از دادههای جدول دادهستانده پانزده بخشی انرژی سال ۱۳۸۵ وزارت نیرو
طراحی شدهاست. نتایج پژوهش از مقایسه دو سناریوی قیمتی سال ۱۳۹۴و افق نهایی قانون هدفمندی با حالت پایه به
دست آمدهاند. نتایج نشان میدهد که در اثر اعمال هر دو سناریو سطح فعالیت بخشها به استثنای بخش خدمات با کاهش
مواجه خواهدشد. در همین راستا تقاضای نیروی کار ماهر و غیرماهر در این بخشها نیز کاهش قابل توجهی خواهد داشت.
همچنین نتایج نشان میدهند که میزان کاهش تقاضای نیروی کار ماهر بیشتر از کاهش تقاضای نیروی کار غیرماهر بوده است.
این مسئله نشان دهنده کمبود تکنولوزیهای مدرن در بخشهای تولیدی و همچنین مشکلات ساختاری در بازار کار ایران
میباشد. در بخش خدمات به دلیل وابستگی کمتر این بخش به مصرف انرژی و در واقع کاربر بودن آن» افزایش قیمت حاملهای
انرژی باعث افزایش سطح فعالیت و در نتیجه افزایش در تقاضای نیروی کار شده است. در مجموع نتایج حاکی از آن است که
افزایش قیمت حاملهای انرژی در کوتاه مدت به دلیل عدم تغییر در تکنولوژی تولید و اصلاح الگوی مصرف موجب کاهش در
اشتغال خواهد شد.