چکیده:
تعهدات حقوق بشری به دلیل داشتن ویژگیهای خاص از جایگاه مهمی
برخوردار هستند. از ویژگیهای مهم این تعهدات. میتوان به ماهیت عینی و عدم
تبادل حقوق و تکالیف در آنها اشاره کرد که بر این اساس ذینفعان این تعهدات
دولتها نمیباشند؛ بلکه تکتک افراد بشری هستند. با این حال» برخی از کشورها
اقدام به نقض تعهدات حقوق بشری میکنند. آمریکا یکی از کشورهایی است که
علیرغم ادعای دفاع از حقوق بشرء هنوز در بعضی از کنوانسیونهای حقوق بشری
عضو نشاه و از این مسیر جهت نقض حقوق در ابعاد مختلف اقدام کرده است.
متاسفانه نهادهای بینالمللی مدعی دفاع از حقوق بشر نیز در مقابله با این نقض,»
ضعیف برخورد کردهاند. از این روء پژوهشگر در این مقاله این سوّال را مطرح کرده
که آمریکا در حمله به فلوجه چگونه با اقدامات سیستماتیک به نقض کنوانسیون ژنو
اقدام کرده است؟ مفروض تحقیق هم این میباشد که آمریکا بر اساس استراتژی
صلح ابدی در قالب مبارزه با تروریسم، مجموعه ای از اقدامات دیپلماتیک، نظامی و حقوقی، نبردهای وسیع و حملات موردی را از طریق نقض کنوانسیون ژنو در حمله
به فلوجه اعمال کرده است.
خلاصه ماشینی:
(Donnelly, 1989: 14) در این پژوهش نیز با تحلیل معاهدات حقوق بشری به تفسیر اقدامات آمریکا در نقض حقوق بشر در حمله به فلوجه پرداخته شده است.
» مهمترین سازوکاری که ماده 2 بند 4 به رسمیت میشناسد، قواعد آمره هستند که در ماده 53<FootNote No="7" Text="Article 53 of the Vienna Convention on the Law of Treaties"/> کنوانسیون وین در باب معاهدات 1969 نیز موجود است و بیان میدارد: «هر معاهدهای که در زمان انعقاد در تعارض با یک قاعده آمره حقوق عام بینالمللی باشد، کأنلمیکن فرض خواهد شد.
اگرچه ماده 51 منشور ملل متحد بر حق ذاتی دولتها در دفاع از خود به صورت فردی یا جمعی در شرایطی که حملهای علیه آنان صورت گرفته تأکید میکند، اما این ماده به هیچوجه مشخص نمیکند که آیا امکان دفاع مشروع در شرایطی که احتمال حمله<FootNote No="15" Text=" Anticipatory Self-Defence"/> وجود دارد از لحاظ قانونی مشروع است یا خیر، یا آنکه دولتها باید تنها در شرایطی که مورد حمله قرار میگیرند، دست به دفاع مشروع بزنند.
در این راستا، جامعه بینالمللی یک سیستم جهانی از قواعد حقوقی را پایهریزی کرده که در تمامی جهان یکسان است و بر مبنای جلوگیری از وارد آوردن صدمه به انسانها قرار دارد، اصلی که یک قرن قبل در اعلامیه سن پترزبورگ آورده شده بود.
(IntelCenter Terrorism Incident Reference, 2008: 188) این در حالی است که ماده 50 کنوانسیون ژنو عنوان میدارد: «وجود گروهی از افراد که احتمال نظامی بودن آنان وجود دارد، در میان غیرنظامیان، مغایرتی با ماهیت غیرنظامی آن تجمع ندارد».