چکیده:
اهمال کاری به عنوان تاخیر و اجتناب آگاهانه یا ناآگاهانه در شروع یا تکمیل یک تکلیف یا یک فرآیند تصمیم گیری تعریف شده است. با توجه به شیوع بالای اهمال کاری و تاثیر آن بر سلامت اهمال کاری و درمان پذیرش و تعهد ۵
جسمانی و روانی فردء مداخله در آن امری ضروری است. طبق پژوهشهای مداخلات درمانی
مختلفی ازجمله درمان شناختی - رفتاری سنتی» رفتاردرمانی عقلانی- هیجانی» درمان فراشناختی برای
غلبه بر اهمال کاری استفادهشده است. یکی از جدیدترین تبیینهای نظری در اهمال کاری» تیین
رویکرد پذپرش و تعهد است. از دیدگاه درمان پذیرش و تعهد اهمال کاری نوعی رفتار ناسا زگارانه
است که انعطافناپذیری روانشناختی را منعکس می کند. انعطافناپذیری روانشناختی شامل
مولفههای اجتتاب از تجربه» آمیختگی شناختی» تسلط گذشته و آینده مفهومسازی شده» عدم ارتباط
بازمان حال» عدم روشنسازی ارزش ها و اقدامات متعهدانه است. طبق مطالعات موجود از بین این
ملغههای آسیبشناختی» مژلفه اجتناب از تجربه» آمیختگی شناختی» عدم روشنسازی ارزشها و
اقدامات متعهدانه و همچنین عدم ارتباط بازمان حال مهمترین پیشاپند و عامل تداوم بخش اهمال کاری
محسوب میشوند. افراد اهمال کار با افکارشان درباره یک تکلیف آمیخته میشوند و تمایل طبیعی به
اجتتناب از ناراحتی دارند که نتیجه آن اهمال کاری و تاثیرات بالفوه مخرب آن است. همچنین فرد با
رفتار اهمال کارانه بهجای اینکه اهداف شخصی معتادار خود را دثبال کندء وقفت خود را صرف اهداف
ناکار آمد می اهدافی که ارتباطی باارزشهای شخصی وی ندازد. از طرفی فرد اهمال کار در
برفراری ارتباط بازمان حال مشکل دارد و اکثر اوقات درگیر افکار و تصورات مربوط به زمان گذشته و
آبنده است.
خلاصه ماشینی:
Keywords: Procrastination, acceptance and commitment therapy, Students مقدمه واژه اهمالکاری بهطورمعمول به دورهای اشاره دارد که فرد در کامل کردن یک فعالیت از قبل تعیینشده، تأخیر دارد یا باوجود آگاهی از پیامدها، از انجام آن اجتناب میکند (فرینی<FootNote No="48" Text=" Fernie"/> و همکاران، 2017).
این فرآیندها شامل پذیرش در برابر اجتناب از تجربه، گسلش شناختی در برابر آمیختگی شناختی، خود بهعنوان بافتار در برابر خود مفهومپردازی شده، توجه منعطف بر زمان حال در برابر توجه به افکار گذشته یا آینده، روشنسازی ارزشها در برابر عدم وضوح ارزشها و اقدام متعهدانه در برابر اقدام ناکارآمد یا تکانشگرانه است (گاگنون<FootNote No="66" Text=" Gagnon"/> و همکاران، 2016).
اهمالکاری منعکسکننده حالتی از انعطافناپذیری روانشناختی است که با چندین فرآیند ازجمله مؤلفه اجتناب از تجربه - به معنای تلاش برای اجتناب یا فرار از تجارب درونی ناخوشایند- مؤلفه کاهش ارتباط بازمان حال - به معنای کاهش توجه آگاهی- و نیز مؤلفه دشواری در ارتباط برقرار کردن باارزشهای شخصی مشخص میشود (گلیک و همکاران، 2013).
طبق مدل انعطافپذیری روانشناختی، اهمالکاری تحصیلی از طریق مؤلفههای آمیختگی با رویدادهای درونی مثل افکار و اجتناب از تجربه بهعنوان راهبرد تنظیم خلق کوتاهمدت – گرچه در بلندمدت پیامدهای منفی زیادی ازجمله داشتن زمان کم برای انجام تکلیف و عملکرد تحصیلی ضعیفتر دارد- بهتر قابل تبیین است (گاگنون و همکاران، 2016).
اگرچه نتایج آنها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو مداخله ازلحاظ اثربخشی بر اهمالکاری وجود نداشته است ولی مداخلات رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش بر دانشجویان دارای ارزشهای تحصیلی بیشتر، اثربخشی بیشتری داشته است، علاوه بر این، آنها بر نقش اساسی ارزشها در غلبه بر رفتار اهمالکاری تأکید کردهاند (گاگنون و همکاران، 2016).