چکیده:
فیلم فروشنده از دهم شهریور ۱۳۹۵ به اکران عمومی درآمدء در حالی که پیش از
آن واکنشهای متفاوتی را در میان برخی مقامات و نهادهای حاکمیتی و رسانه های
نوشتاری در فضای واقعی و مجازی ایجاد کرده بود. از ترویج آموزههای سکولار و
خویشتنداری های غیر مرسوم در جامعه سنتی و متعصب ایران نسبت به مفاهیمی
همچون هتک ناموس تا تابوشکنی جسورانه کارگردان در به چالش کشیدن حق
مجازات کردن متجاوز به عنف توس ط بزه دیده مستقیم یا غیرمستقیم (شوهر یا
والدین) با توجیه توبه و ندامت و پشیمانی. در این نوشتارء فیلم مذکور در پرتو
آموزههای جرم شناختی - جامعه شناختی مورد بررسی قرار میگیرد.
خلاصه ماشینی:
ماده ٥ قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و مجازات فروشندگان لباس هایی که استفاده از آنها در ملاء عام خلاف شرع است و یا عفت عمومی را جریحه دار می سازد / مصوب ١٣٦٨) خصوصی زوج از فرد به ظاهر متجاوز را به روشــی خود خواسته روایت می کند که می تواند از منظر آموزه های جرم شناختی ـ جامعه شناختی مورد بررسی قرار بگیرد.
به هر روی ، در یــک وضعیت نابهنگام و تصادفی به ظاهر خیلــی معمولی که زوجی هنرمند به منزلــی جدید نقل مکان می کنند که در آن واحد مورد نظر، پیشــتر زنی به ظاهر روســپی مستاجر بوده و مالک این جریان را به زوج جدید اطلاع نمی دهد و در یک شــب معمولی یک سوءبرداشت در زمان رســیدن همسر به منزل و باز کردن درب ســاختمان بدون اطمینان از هویت فرد زنــگ زننده ، باعث ورود غریبه ای به منزل شده و به نوعی آزار و اذیت جنسی نسبت به زوجه مستاجر جدید صورت می پذیرد؛ هرچنــد که در فیلم عامدانــه در خصوص اینکه آیا صراحتا تجاوز جنســی صورت می پذیرد یا خیر صحبتی نمی شود.
لذا پیش از آنکه بتوان به کارگردان فیلم فروشنده خرده گرفت که پیامی را تلاش کرده به تامشاگر مل قتن کدن که با واقعایت روز جامعه ایران که صه غب قاصص موحر دارد، سازگار نیست ، باید به قانونگذار یادآور شد که به فرض احراز توبه فرد متجاوز به عنف ، وضعیت روحی و عاطفی و اجتماعی و جســمی بزه دیده تا پایان عمر چه می شود!؟ پاسخ به این پرسش ، خود نوشتاری مستقل را طلب می کند.