چکیده:
انسان به لحاظ وجدان درونی و ترقیات برونی، خواهان خوشبختی و سعادتمندی است و براین اساس می خواهد در یک جامعه ایده آل و در کنار انسان های مترقی و متعالی به حیات خود ادامه دهد. انسان هایی که آزاده ، وظیفه شناس ، خداشناس ، منصف و منطقی باشند. آنچه ارتباط انسان ها را به هم نزدیک می کند اطاعت از قوانین الهی و شریعت نبوی و علوی است. امر به معروف و نهی از منکر از جمله این قوانین و دستور شریعت است که موجب سلامتی جسمی و روحی انسان ها ، آبادی و عمارت سرزمین ها ، امنیت شهرها و در نهایت موجب تشیید خلافت انسان از سوی خدا بر روی زمین است.
اما عواملی مانند ضعف اعتقادات ، مسائل اقتصادی ، تبلیغات منفی و... می توانند به عنوان مخلات و آسیب های این امر، موجب تعطیلی و کم رنگی فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر گردند. مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی و ابزار کتابخانه ای، این مبحث را تحقیق نموده است.
خلاصه ماشینی:
اما در نظام سیاسی اسلام تنها مأموران منتخب مجری قانون نیستند بلکه تمامی مردم نسبت بهم مسئولند: کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته (علامه مجلسی، محمدباقر، 1404ق، بحارالانوار، ج 72، ص 38) این حق نظارت عمومی و قانونی که ضامن اجرای عدالت و موجب سعادت و هدایت و نیل به کمال انسانیت است «امر به معروف و نهی از منکر» نامیده می شود.
امام جعفر صادق (ع) در این روایت ضمن تشویق مردم به مسأله «امر به معروف و نهی از منکر» اهمیت این مسأله را برای مردم ترسیم مینماید که در واقع کمک به اجرای آنها مساعدت و یاری خویش است از سوی خداوند متعال و برعکس در صورتی که آنرا خوار نمایند در حقیقت خود را خوار نمودهاند: ویل لقوم لایدینون الله بالامر بالمعروف و النهی عن المنکر.
) در راستای همین تاکید پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) هم بر این امر همت والایی داشته اند چنان که آن پیامبر عظیم الشان اجرای این دو فریضه را موجب تضمین خیر و صلاح مردم معرفی کرده است (الحرالعاملی، محمد بن الحسن، 1401ق، وسائل الشیعه، ج11 ، ص398) و در جای دیگر آمران به معروف و ناهیان از منکر را جانشینان خداوند در زمین معرفی می کند (طبرسی، شیخ ابوعلی الفضل بن الحسن، 536 ق، تفسیر مجمع البیان، ج4 ، ص484).