چکیده:
بریتانیا در اواخر سال 2014 درحالی پس از 43 سال با تاسیس پایگاه نظامی دریایی به بحرین بازگشت که منطقه خاورمیانه آبستن تحولات و حوادثی چون مطالبه دموکراسی، ظهور گروههای تکفیری، جنگ، رقابت و الگوهای رفتاری مختلف است. لذا سوالی که مطرح میشود، این است که چه عواملی باعث این بازگشت و توجه مجدد انگلیس به بحرین شده است؟ فرضیه اصلی پژوهش، ضمن اذعان به تاثیرگذاری علل مختلف در اتخاذ تصمیم بریتانیا، آسیبپذیری امنیتی این کشور و بحرین طی سالهای اخیر را بهعنوان مهمترین علل تاثیرگذار بر رفتار آنها میداند. نتایج مقاله نشان میدهد که عللی همچون: ظهور داعش، جلوگیری از تغییر ژئوپلتیک هویت به نفع شیعیان، نفت، حمایت از متحدان، اهمیت جغرافیای سیاسی و راهبردی بحرین، ایجاد امنیت نظامی - سیاسی در بحرین و در کل، تغییر شرایط سیاسی و اقتصادی منطقه به نفع انگلیس، عوامل بازگشایی مجدد این پایگاه در بحرین هستند. برای انجام پژوهش، از نظریه واقعگرایی به عنوان چارچوب نظری استفاده شد. روش پژوهش نیز توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانهای و اینترنتی بوده است.
خلاصه ماشینی:
بازگشايي مجدد پايگاه نيروي دريايي انگليس در بحرين ؛ بسترها و ضرورت ها علي باقري دولت آبادي١، جاسب نيکفر٢، مهدي محمدي عزيز آبادي ٣ تاريخ دريافت : ١٣٩٥/١/١٢ تاريخ پذيرش : ١٣٩٥/١٠/٨ چکيده بريتانيا در اواخر سال ٢٠١٤ درحالي پس از ٤٣ سال با تأسيس پايگاه نظامي دريايي به بحرين بازگشت که منطقه خاورميانه آبستن تحولات و حوادثي چون مطالبه دموکراسي، ظهور گروه هاي تکفيري، جنگ ، رقابت و الگوهاي رفتاري مختلف است .
پرسشي که مطرح ميشود، اين است که چه عواملي باعث اين بازگشت و توجه مجدد انگليس به بحرين و منطقه خليج فارس شده است ؟ فرضيه اصلي پژوهش ، ضمن اذعان به تأثيرگذاري علل مختلف در اتخاذ تصميم بريتانيا، آسيب پذيري امنيتي اين کشور و بحرين طي سال هاي اخير را به عنوان مهم ترين علل تأثيرگذار بر رفتار آنها ميداند.
بر همين اساس ، ميتوان گفت طبق منطق واقعگرايي از منظر رهبران انگليس ، اين کشور در دوران جديد، براي آنکه همچنان بتواند يک قدرت تأثيرگذار در معادلات جهاني باشد، ناگزير است با کشورهايي که با آنها داراي منافع مشترک يا هدف هاي امنيتي مشترک است ، وارد تعامل و همکاري اقتصادي و نظامي شود؛ به طوري که در ارتباط با موضوع هاي امنيتي نيز تأکيد اصلي راهبرد بريتانيا بر اساس سند روندهاي راهبردي اين کشور که در مارس ٢٠٠٣ تنظيم شده ، بر استفاده از نيروهاي مسلح به همراه ناتو يا ساير ائتلاف هاست ؛ ضمن آنکه به اين نکته اشاره ميشود که در برخي موقعيت ها فقط بايد از قابليت هاي خود کشور براي پاسخگويي استفاده کرد(مرکز دکترين و تدابير مشترک انگلستان ، ٢٠٠٣).