چکیده:
تشویق و تنبیه دو روش تربیتی است که برای رعایت مقررات و انضباط باید در مدارس مدنظر
قرارگیرد. تنبیه در مواردی به کار می رود که رفتار دانش آموز ناپسند، برخلاف مقررات و غیر
دلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم. تنبیه به معنای آگاهانیدن، بیدار کردن،
واقف گردانیدن به چیزی آگاه و هوشیار کردن آمده است. معمولا روان شناسان تنبیه بدنی را جایز
نمی دانند و برای آن عوارض نامطلوبی همچون ترس، عدم یادگیری رفتار درست، توجیه صدمه زدن
به دیگران، پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده، جانشین شدن یک پاسخ نامطلوب به جای
پاسخ نامطلوب دیگر و الگوبرداری از آن توسط دیگران بر می شمارند. این دو روش باید به طور
صحیح به کار رود تا موجب آرامش خاطر گردد. در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط
روانشناسان صورت گرفته است و از دیرباز مناقشه بر میزان اثربخشی تنبیه میان دیدگاه های
مختلف روان شناختی، علوم تربیتی و اسلام وجود داشته است. این مطالعات نشان می دهد که اثر
تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی
ناخوشایند را در بر دارد. در این پژوهش که به روش پرسشنامه ای انجام شد این نتیجه به دست
آمد که اکثر دانش آموزان با تنبیه بدنی مخالف هستند با این وجود اقلیت بزرگی از آنان نیز دید
مثبتی به تنبیه بدنی داشته و یا نسبت به آن نظر خاصی ندارند
خلاصه ماشینی:
عده ای از علمای تعلیم و تربیت با تکیه بر علوم روان شناسی تنبیه را روش های خشن و نامطلوب توصیف کرده و با توجه به مشکلات و زیان های ناشی از این روش توصیه نموده اند تا هرگز به عنوان یک شیوه آموزشی مورد استفاده قرار نگیرد زیرا: ١- موقتی بودن اثر تنبیه در کاهش رفتار نامطلوب ٢- ایجاد انزجار و نفرت در تنبیه شونده نسبت به تنبیه کننده ٣- ایجاد روحیه پرخاشگری در تنبیه شونده ٤- کودکان را ترسو به بار می آورد و به وسیله تنبیه شخصیت کودک در هم شکسته می شود در برابر این گروه دسته دیگری قرار دارند که تنبیه را امری واجب برای رشد و یادگیری کودک دانسته و آن را لازم و ضروری می دانند واقعیت این است که هر کدام از نظرات ارائه شده از سوی موافقین و مخالفین چهره ای از حقیقت را داراست و نفی و اثبات مطلق هر یک به تنهایی می تواند به انکار بدیهیات امور ملموس بیانجامد.
نتیجه حاصل از اجرای این آزمون در جدول زیر ارایه گردیده است : جدول ٤-٦ : آزمون همبستگی فرض دوم {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همان گونه که از جدول فوق پیداست ضریب همبستگی بین نظر دانش آموزان درباره تنبیه بدنی و میزان درآمد ماهیانه والدین برابر با ٠/٧٥٧ می باشد ؛ از آن جایی که سطح معنی داری آن کمتر از ٥% است (٠/٠٠٠)، بنابراین وجود همبستگی بین این متغیرها تایید می شود.