چکیده:
در این نوشتار واژههای «نبی» و «نبوت» و تعریف آن از دید متکلمان، حکما و لغویان بیان و بررسی، و با دیدگاه مسیحیت، هندو و بودا مقایسه و از بهترین آن دفاع شده است. بهترین معنا برای واژه نبی، همان معادل فارسی آن، یعنی «پیامبر» یا «پیغامبر» است. برایناساس، بهترین تعریف از نبی عبارت است از: «بشری که از سوی خدا برانگیخته شده است تا واسطه بین میان او و خلق باشد تا خبر یا پیامهای الهی بر او وحی شود که به مردم برای هدایتشان ابلاغ کند». برایناساس، نبوت یعنی «واسطه بین خدا و خلق بودن برای رساندن پیام الهی به مردم».
خلاصه ماشینی:
براین اساس ، بهترین تعریف از نبـی عبـارت اسـت از: «بشری که از سوی خدا برانگیخته شده است تا واسطه میان او و خلق باشـد تـا خبر یا پیام های الهی بر او وحی شود که به مـردم بـرای هدایتشـان ابـلاغ کنـد».
اما برخی نیز نبوت را خبر دادن از رسالت الهی خود تعریف کرده اند (شهرستانی، ١٤٢٥ق : ٢٣٩)؛ ولی گروهی دیگر، این تعریف از نبی و نبوت را اعم از موضوع مـیداننـد؛ زیـرا شامل حضرت زهرا و ائمه اطهار که «محدث » بودند نیز مـیشـود؛ لـذا باید قید دیگری افزود و آن «تشریعی بودن خبر» است (جمیل حمود، ١٤٢١ق ، ج ١: .
تعریف دوم بر واسطه بـین خـدا و خلق بودن نبی، و تعریف سوم بر وحی بودن پیام نبی از طـرف خـدا، و تعریـف چهارم بر برانگیخته شدن نبی تأکید دارد.
برانگیخته شدن نیز برای رساندن خبر یا وحی است ؛ لذا به نظر میرسد این چهار تعریف با اغماض مطلب واحدی را بیان میکنند.
تعریف هفتم نیز نهایتا این فیض را وحی یا خبر میداند، پس به تعاریف قبلی برمیگردد؛ بـا ایـن تفـاوت کـه تبیینـی فلسـفی از چگونگی ایجاد وحی بیان کرده است .
میتوان تعریف واحدی از نبی و نبوت داشت و آن این است که : «نبی فـردی است که از سوی خدا برانگیخته شده است تا واسطه میـان او و خلـق باشـد کـه خبر یا پیام های الهی بر او وحی شود و او به مردم بـرای هدایتشـان ابـلاغ کنـد».