چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش درمان هیجانمدار بر تحمل ناکامی و سازگاری زناشویی بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر تمام زنان مراجعهکننده به مرکز مشاوره شرکت نفت شهر اهواز است. نمونه آماری در این پژوهش تعداد 30 زوج از زوجهای مراجعهکننده به مرکز مشاوره شرکت نفت شهر اهواز است که بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. سپس 30 زوج انتخابشده، بهصورت تصادفی به دو گروه 15 تایی تقسیم شد و بهصورت تصادفی یکی از دو گروه بهعنوان گروه آزمایش و دیگری بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. روش تحقیق نیمه آزمایشی بود و از طرح پیشآزمون–پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری استفاده شد. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه از مقیاس سازگاری زن و شوهر و مقیاس تحمل ناکامی استفاده شد. یافتههای تحقیق با استفاده از روش کواریانس چندمتغیری تجزیهوتحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد درمان هیجانمدار موجب بهبود تحمل ناکامی، ابعاد آن (تحمل عدم عاطفی، تحمل عدم ناراحتی، تحمل عدم پیشرفت و تحمل عدم شایستگی) و سازگاری زناشویی و ابعاد آن (رضایت دونفری، همبستگی دونفری، توافق دونفری و ابراز محبت) در زوجین گروه آزمایش گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد و این اثر تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.
خلاصه ماشینی:
بر طبق نظر آنها کیفیت بالای زناشویی با سازگاری مطلوب، ارتباط مناسب، سطوح بالای شادکامی زوجین، یکپارچگی و سطح بالایی از رضایت از رو _94">7Field, amp; Bush"/Field, amp; Bush"/ - Manne, amp; Badr - Bradbury, Fincham, Beach - Boden, Fischer, Niehuis, Niehuiws - Caughlin, Huston - Halford, Moore, Wilson, Dyer, Farrygia - Spanier, Cole - Latifses, Estroff, Field, Bush نوعی برون سازی زن و شوهر با یکدیگر در مقاطع مختلف زمانی است.
همچنین سایر نتایج بیانگر آناند که در گروه آزمایشی (EFT) در خرده مقیاسهای رضایتمندی، همبستگی و ابراز محبت زناشویی نتایج مطلوبی داشته است اما در مقیاس توافق زناشویی اثربخشی مطلوبی مشاهده نشده - adult love - attachment style - Lavis - Towler, Stuhlmacher بنابراین پیشینه پژوهشی در این زمینه نشاندهنده تأثیر این درمان بر سازگاری زناشویی و تحمل ناکامی زوجین است لذا در این پژوهش محقق به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا درمان هیجانمدار بر سازگاری زناشویی و تحمل ناکامی زوجین مراجعهکننده به شرکت نفت اهواز تأثیرگذار است؟ روش پژوهش پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی میدانی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه است.
نتایج تحلیل کوواریانس یکراهه در متن مانکوا روی میانگین نمرههای پسآزمون متغیرهای پژوهش در گروههای آزمایش و گواه {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همانگونه که در جدول 4 مشاهده میشود، بین میانگینهای ناکامی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنیداری وجود دارد (652/124=F و 0001/0P)؛ بنابراین فرضیه 1 پژوهش تأیید میگردد و میتوان نتیجه گرفت که آموزش گروهی درمان هیجانمدار موجب بهبود ناکامی زوجها شده است.