چکیده:
مقدمه: با توجه به اینکه در ایران ارائة تسهیلات به استعداد های درخشان و ممتاز مورد توجه قانون گذار بوده است و نهادهای مختلف همچون آموزش عالی ملزم به ارائة تسهیلاتی به استعدادهای درخشان و ممتاز هستند، بررسی عملکرد آنها به عنوان بروندهای سیستم جذب و انتخاب کنونی ضروری به نظر می رسد.
هدف: مطالعة حاضر با هدف مقایسة عملکرد تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد استعداد درخشان و ممتاز با عادی در سه جزء عملکرد تحصیلی در دورة کارشناسی ارشد یعنی عملکرد آموزشی، عملکرد پژوهشی و ارتقاء علمی صورت گرفته است.
روش : این مطالعه از نوع پس رویدادی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامة محقق ساخته استفاده شده است که روایی و پایایی آن مورد تاکید قرار گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین معدل اکثر دانشجویان فوق الذکر از طریق معاونت آموزشی و دفتر استعداد درخشان به دست آمد و با استفاده از SPSS در کنار داده های پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج آزمون T نشان دهندة تفاوت معنی دار عملکرد آموزشی و پژوهشی دانشجویان کارشناسی ارشد استعداد درخشان و ممتاز در مقابل دانشجویان عادی(ورودی کنکور) 1390 است. در زمینة ارتقاء علمی تفاوت معنی داری بین این دو گروه مشاهده نشد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان دهندة تفاوت معنی دار معدل دانشجویان استعداد درخشان علوم پایه، علوم انسانی و فنی و مهندسی با دانشجویان عادی علوم پایه و فنی و مهندسی است. بین معدل دانشجویان ممتاز فنی و مهندسی با دانشجویان عادی علوم انسانی تفاوت معنی داری به دست نیامد. بر عکس در عملکرد پژوهشی تنها بین دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز فنی و مهندسی و علوم انسانی با دانشجویان عادی علوم انسانی تفاوت معنی داری به دست آمد. و عملکرد دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز فنی و مهندسی و علوم انسانی برتر از دانشجویان عادی علوم انسانی بود. بین عملکرد ارتقاء علمی به تفکیک دانشجویان و دانشکده ها، تفاوت معنی داری به دست نیامد.
بحث و نتیجه گیری: هر چند به صورت کلی در مقایسة دو گروه استعداد درخشان، ممتاز با عادی تفاوت معنی داری بین عملکرد پژوهشی و آموزشی وجود داشت، اما در مقایسة هایی که به تفکیک دانشکده ها صورت گرفت، مشخص شد که در عملکرد پژوهشی هیچ تفاوتی بین دانشجویان استعداد درخشان، ممتاز با عادی دانشگده های فنی و مهندسی و علوم پایه وجود ندارد. همچنین تفاوتی در عملکرد ارتقاء علمی بین همة گروههای دانشجویان مشاهده نشد.