چکیده:
در شرایط امروزی، بسیاری از سازمانها و شرکتهای نوآور به منابع داخلی خود متکی نبوده و در حال توسعه قابلیتها و تواناییهای نوآورانه خود برای دستیابی به دانش بیرونی میباشند. سازمانهای تحقیقاتی نیروهای مسلح که مأموریت اجرای طرحهای تحقیق و توسعه دفاعی را بر عهده دارند، از این قاعده مستثنی نیستند. هدف اصلی این تحقیق، پاسخگویی به این پرسش است که چارچوب تصمیم گیری برون سپاری طرحهای تحقیق و توسعه دفاعی کدام است؟ دادههای تحقیق با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه گردآوری شده و مقدار پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 846/0 محاسبه گردید. در این تحقیق از آزمون کولموگروف- اسمیرنف تکنمونهای برای سنجش نرمال بودن دادهها و از آزمون ناپارامتری (دوجملهای) برای رد یا تأیید عوامل و معیارهای مؤثر در تصمیم گیری استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که چارچوب تصمیم گیری برون سپاری طرحهای تحقیق و توسعه دفاعی شامل دو مرحله اصلی است: مرحله اول «تعیین قابلیت برون سپاری طرح» و مرحله دوم «اولویتبندی مراحل و فعالیتهای قابل برونسپاری و انواع پیمانکاران».
Under modern conditions, many organizations and innovative companies not only rely on their internal resources and developing their innovative abilities to achieve their external knowledge. The research organizations of armed forces, that they are the responsible for defense R & D projects, are not exception. The main objective of this research is to answer the questions that what is the framework for decision about outsourcing defense R & D projects? Data were collected with using interviews and questionnaires and the reliability of the questionnaire using Cronbach's alpha and it was calculated 0/846. In this study, we used one-sample Kolmogorov-Smirnov test for normality sensing data and nonparametric test (binomial) to approve or reject the factors influencing the decision-making criteria. The findings indicate that the framework for decision about outsourcing defense R & D projects consists of two main stages: the first stage is "determine whether the outsourcing plan" and the second stage is " outsourcing and prioritize the steps and activities of contractors".
خلاصه ماشینی:
به دليل وجود عوامل مختلف و در برخي موارد، متناقض در عرصۀ تصـميم گيـري بـرون سـپاري طـرح هـاي تحقيقاتي و همچنين شرايط خاصي که هر طرح دارد، انتخاب دقيق و مناسب طرح هـا و فعاليت هاي قابل برون سپاري، بدون داشتن روشي علمي و عملي مناسـب ، امکـان پـذير نميباشد، از اين رو چارچوب تصميم گيري بـرون سـپاري طـرح هـاي تحقيـق و توسـعۀ دفاعي با ويژگي ها و ابعاد خاصي که دارند و تعيين و تفکيک سـطوح تصـميم گيـري و تعريف مراحل اصلي آن با در نظر گـرفتن مأموريـت هـا و سـاختار سـازماني نيروهـاي مسلح و سازمان هاي تحقيقاتي دفاعي، مسئله اي اسـت کـه بررسـي گـام هـاي مـؤثر در برون سپاري يک طرح و مراحل اجرايي آن و ارزيابي گزينه هاي ممکن در بـرون سـپاري را در بر ميگيرد که با توجه به تنوع و تعدد عوامل مؤثر، بايد از روش هـايي بـا قابليـت اطمينان بالا و نظام مند بهره گرفت .
بـا توجـه بـه شکل گيري حرکت هاي ملي در راه انـدازي و توسـعۀ انکوباتورهـا، پـارکهـاي علمـي، حمايت از مراکز تحقيقاتي مستقل و شرکت هاي کوچک فناوريمحور و دانش بنيان و از سوي ديگر با توجه به جهت گيري کلان نيروهاي مسلح به سمت هستۀ کوچـک (نهـاد کارفرمايي دانش بنيان ) و شبکۀ بزرگ (نهاد پيمانکاري توانمند)، سازمان هـاي تحقيقـاتي دفاعي بايد با آزادسازي منابع و ظرفيت هاي کليدي خود و با به کـارگيري ظرفيـت هـاي تحقيقاتي، استفاده از کانون هاي توليد دانش و فناوري، تمرکز بر فعاليت هاي راهبردي و کشف راه هاي ميان بر، بيشترين ارزش را براي خود خلق نمايند، بنابراين ميتـوان گفـت که مديريت و اجراي اثربخش برون سپاري طرح هـاي تحقيـق و توسـعه ، رونـد اجـراي طرح هاي تحقيق و توسعه را به لحاظ کمي و کيفي ارتقا خواهد داد.