چکیده:
اختلال نارسایی توجه همراه با بیش فعالی یکی از شایعترین اختلالات دوران کودکی است که در بعضی از کودکان پیشدبستانی و یا در سالهای اولیه مدرسه ظاهر میشود. کودک دارای اختلال نقص توجه وقتی با مشکلی مواجه میشود قادر به برطرف کردن آن نیست. کودک برای استفاده از تمام توانش باید توسط خانواده، مشاوران راهنما و سازمانهای آموزشی عمومی کمک و راهنمایی شده و توسط آنها حمایت شود. اختلال نقص توجه/ بیشفعالی بهصورت مشکل عمدهای بروز کرده است و در پسران شایعتر از دختران است و عوامل متعددی در ایجاد این اختلال نقش دارند که توجه روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان بالینی را به خود جلب کرده است. لذا در این مقاله به بررسی این اختلال، علائم، علل و روشهای درمانی آن از جمله درمان دارویی، مداخلههای رفتاری، وسایل و انتخاب آموزشهای مفید برای کودکان، والدین و آموزگاران پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
روش کار در این پژوهش از طریق بررسی و تحلیل مقالات به شناخت و تشخیص اختلال نقص توجه بیشفعالی و روشهای درمانی آن پرداخته شد.
کودک دارای نقص توجه اگرچه به آرامی در کلاس مینشیند و ظاهرا در حال گوش دادن است ولی کاملا بیتوجه بوده و درکی از کار و مطالب آموزشی ندارد و از آنجا که هر شخص یک سری از این رفتارها را در زمانهایی انجام میدهد تشخیص صحیح برای چنین رفتارهایی نیاز میباشد تا با توجه به سن شخص درجهبندی در نظر گرفته شود [5].
روشهای درمانی اختلال نقص توجه دارو درمانی: درمان دارویی بر اساس داروهای محرک و غیر محرک مانند ریتامین و آتوموکسیتین استوار است و برای سالهای زیادی است که به عنوان روش درمانی نارسایی توجه/ بیشفعالی به کار برده میشوند.
- بازی درمانی: که در طی بازی در مورد مشکلات کودکان دارای اختلال نقص توجه و یافتن راهحل برای مشکلات با کودک بازی میکنند و در جریان بازی با گفتگو و ارائه راهحل به کودک کمک میکنند تا مهارتهای اجتماعی مانند رعایت نوبت، گوش دادن به حرفهای دیگران و ...
در رابطه با کودکان دارای اختلال نقص توجه/ بیشفعالی هر کودکی به نوعی از درمان پاسخ میدهد و در بعضی از موارد استفاده از چند روش درمانی توأما مؤثر واقع میشوند.
روشهای شناسایی و درمان کودکان با اختلال نارسایی توجه.
نشریه اثربخشی روشهای مختلف درمان اختلال نقص توجه/ بیشفعالی کودکان.
8. محمدی، سید یونس؛ حسینی، مریم.