چکیده:
در این تحقیق با استفاده از یک مطالعه همبستگی فعالیت بدنی کودکان دختر با رویکرد بوم شناختی مورد پیش بینی قرار گرفته است. به این منظور 374 دختر در محدوده سنی 10 تا 12 انتخاب و پرسشنامههای خود گزارشی فعالیت بدنی کودکان با یادآوری 7 روزه (PAQ-C)، پرسشنامه شایستگی جسمانی ادراک شده (PPFS) آبادی (1998)، پرسشنامه جو ادراک شده مدرسه برای فعالیت بدنی بیمبام و همکاران (2005) و پرسشنامه حمایت اجتماعی گریسر و همکاران (2008) را تکمیل نمودند. همچنین برای کلیه آزمودنیها شاخص BMI و آزمون مهارتهای حرکتی لینکلن-اوزرتسکی (1950) ارزیابی شد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد تناسب اندام کودکان، شایستگی جسمانی، جو ادراک شده از محیط فیزیکی و حمایت اجتماعی دوستان و خانواده (محیط اجتماعی) پیش بینی کنندههای معناداری برای میزان فعالیت بدنی کودکان میباشند (P <. 05). در این راستا بر اساس ضرایب تاثیر بدست آمده میتوان گفت تناسب اندام10 درصد، شایستگی جسمانی 15 درصد و مهارتهای حرکتی12 درصد، محیط فیزیکی 23 درصد و محیط اجتماعی 24 درصد از فعالیت بدنی کودکان را پیش بینی مینماید. با استفاده از این یافتهها میتوان پیشنهاد نمود از متغیرهای شناخته شده رویکرد بوم شناختی برای پیش بینی فعالیت کودکان استفاده شود.
خلاصه ماشینی:
نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد تناسب اندام کودکان ، شايستگي جسماني، جو ادراک شده از محيط فيزيکي و حمايت اجتماعي دوستان و خانواده (محيط اجتماعي) پيش بينيکننده هاي معناداري براي ميزان فعاليت بدني کودکان ميباشند (٠٥.
در اين راستا براساس ضرايب تأثير به دست آمده ميتوان گفت تناسب اندام ١٠ درصد، شايستگي جسماني ١٥ درصد و مهارت هاي حرکتي١٢ درصد، محيط فيزيکي ٢٣ درصد و محيط اجتماعي ٢٤ درصد از فعاليت بدني کودکان را پيش بيني مينمايد.
غفراني (١٣٩٣) به ارتباط بين مکان ها و سالن هاي ورزشي با فعاليت بدني؛ سنائينسب ، رشيدي، توکلي، کريمي (١٣٩٢) به ارتباط ميزان دسترسي به امکانات ورزشي در منزل و در مدرسه با فعاليت بدني پرداخته اند و نشان دادند سطح فعاليت جسماني دانش آموزان با متغيرهاي BMI، پايه کلاس و سن ارتباط معنيدار و با متغيرهاي سطح تحصيلات و شغل والدين ارتباط معنيداري نداشت (٣١-٣٢).
اين تحقيق در راستاي هدف ذکر شده سعي در پاسخ گويي به اين سؤال دارد که آيا ميتوان از طريق عوامل محيط فردي، اجتماعي، زيست محيطي و فيزيکي ميزان فعاليت بدني کودکان را پيش بيني کرد؟ روش تحقيق حاضر از نوع همبستگي با رويکرد پيش بيني بود، که به بررسي رابطه ميان متغيرهاي شايستگي جسماني ادراک شده ، جو ادراک شده مدرسه براي فعاليت بدني و حمايت اجتماعي با ميزان فعاليت بدني دانش آموزان پرداخت .
در اين بين ، حمايت اجتماعي دوستان و خانواده با ميزان فعاليت بدني کودکان رابطه مثبت معني داري دارند.
Sports participation outside school in total physical activity of children.