چکیده:
هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی فزاینده بههمراه تزریق دروندمی سلولهای بنیادی مشتق از بافت چربی، بر میزان عامل رشد عصبی (NGF) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) در هیپوکامپ موشهای دیابتیشده با استرپتوزوسین بود. تعداد 48 سر رت (با وزن تقریبی 240-220 گرم و سن نه هفته) به شش گروه تقسیم شدند: کنترل، شم، دیابت، دیابت + تمرین، دیابت + سلول بنیادی و دیابت + تمرین + سلول بنیادی (ترکیبی). گروه تمرینی شش هفته و هفتهای پنج روز با شدت 70-60 درصد VO2max به تمرین روی نوار گردان پرداختند. در گروه دریافتکنندة سلول بنیادی، به کمک سرنگ انسولینی PBS /5 ml، حاوی 106 * 5/1 عدد سلول بنیادی استخراجشده از بافت چربی انسانی به سیاهرگ دم رت دیابتی تزریق شد. برای ایجاد مدل دیابت، STZ با دوز 60 میلیگرم در کیلوگرم در ترکیب با بافر سیترات و pH 5/4 بهصورت درونصفاقی تزریق شد. سطح عامل رشد عصبی و فاکتور اندوتلیال عروقی هیپوکامپ موشها با روش الایزا اندازهگیری شد. سطوح VEGF و NGF در گروه کنترل دیابت نسبت به کنترل کاهش معنادار یافت (P = 0.0001). مقادیر VEGF در گروه دیابت + تمرین + سلول در مقایسه با سایر گروهها افزایش معنادار داشت (P = 0.0001). این شاخص در گروه دیابت + سلول و دیابت + تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت افزایش معنادار یافت (P = 0.0001). در گروه دیابت + سلول + تمرین در مقایسه با سایر گروهها بهجز گروه دیابت + سلول افزایش معناداری در سطوح NGF مشاهده شد (P = 0.0001). همچنین، این شـاخص در گـروه دیابت + سـلول و گروه دیابت + تمرین نسبت به گروه کـنترل دیـابت افـزایش معـنادار داشـت (P = 0.0001). بهطورکلی، نتایج نشان داد که مقادیر NGF و VEGF در گروه تمرین، سلول بنیادی و همچنین، در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل دیابت افزایش معنادار یافت؛ بنابراین، بهنظر میرسد که هرکدام از مداخلهها، بهویژه ترکیب آنها میتواند بهواسطة تاثیر افزایشی بر عوامل نوروتروفیک و عروقی، یک عامل کنترلکننده دربرابر بیماری دیابت باشد.
خلاصه ماشینی:
استاد بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران تاریخ دریافت: 16/02/1398 تاریخ پذیرش: 17/06/1398 چکیده هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی فزاینده بههمراه تزریق دروندمی سلولهای بنیادی مشتق از بافت چربی، بر میزان عامل رشد عصبی (NGF) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) در هیپوکامپ موشهای دیابتیشده با استرپتوزوتوسین بود.
بهطورکلی، نتایج نشان داد که مقادیر NGF و VEGF در گروه تمرین، سلول بنیادی و همچنین، در گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل دیابت افزایش معنادار یافت؛ بنابراین، بهنظر میرسد که هرکدام از مداخلهها، بهویژه ترکیب آنها می-تواند بهواسطة تأثیر افزایشی بر عوامل نوروتروفیک و عروقی، یک عامل کنترلکننده دربرابر بیماری دیابت باشد.
تاکنون، پژوهشگر پژوهشی را درزمینة آثار تعاملی تمرینهای هوازی بههمراه تزریق درونوریدی سلول بنیادی مشتق از بافت چربی در موشهای دیابتیشده با استرپتوزوتوسین (STZ)، بر سطوح NGF و VEGF بافت هیپوکامپ مشاهده نکرده است؛ بنابراین، پژوهش حاضر بهدنبال پاسخ به این سؤال است که آیا این روش درمانی میتواند چشمانداز روشنتری را در درمان اختلالات عصبی و عروقی حاصل از بیماری دیابت در مغز بهویژه در هیپوکامپ ایجاد کند؟ روش پژوهش پژوهش حاضر در کمیتة ملی اخلاق در پژوهشهای زیستپزشکی تصویب شد.
Treadmill exercise suppresses muscle cell apoptosis by increasing nerve growth factor levels and stimulating pphosphatidylinositol 3-kinase activation in thesoleus of diabetic rats.
Effect of adipose tissue-derived stem cells on the control of the blood glucose level in diabetic rats.