چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمانهای روایتی و مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر کیفیت زندگی و اضطراب وجودی سالمندان بود. این پژوهش از نوع تجربی با طرح (پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل)، میباشد. جامعه آماری را سالمندان ساکن در سراهای سالمندی شهر تهران تشکیل دادند. نمونهها به تعداد 30 نفر، با روش خوشهای انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره، شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل، جای گرفتند. سپس از هر سه گروه با استفاده از پرسشنامههای کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) و اضطراب وجودی (EAI)، پیشآزمون گرفته شد و در ادامه، گروه آزمایشی یکم در معرض روایتدرمانی گروهی و گروه آزمایشی دوم نیز در معرض درمان مبتنی بر پذیرشوتعهد گروهی، قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچگونه مداخلهای را دریافت نکرد. نتایج آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره با اندازهگیری مکرر نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل درمانهای روایتمدار و مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به افزایش کیفیت زندگی (01/ 0> P) و کاهش اضطراب وجودی (01/ 0> P) سالمندان میشوند. از طرف دیگر هر دو روش درمانی به صورت معنادار بر کیفیت زندگی (05/ 0 <P) و اضطراب وجودی (05/ 0 <P) سالمندان اثربخشی یکسانی داشتند که با توجه به اثربخش بودن هر دو شیوه درمانی مبتنی بر رویکرد روایتی و مبتنی بر پذیرش و تعهد، میتوان از آنها به منظور افزایش کیفیت زندگی و کاهش اضطراب وجودی سالمندان استفاده نمود.
خلاصه ماشینی:
مقايسه اثربخشي درمان روايت مدار و ACT، بر کيفيت زندگي و اضطراب وجودي سالمندان Comparing the Effectiveness of Narrative Therapy and ACT, in Quality of Life and Existential Anxiety on Elders ميثم عبداله پور* Maysam Abdollahpour فريبا حافظي** Fariba Hafezi پروين احتشام زاده *** Parvin Ehteshamzadeh فرح نادري**** Farah Naderi رضا پاشا*** Reza Pasha چکيده Abstract هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان هاي روايتي و The purpose of this study was to compare theمبتني بر پذيرش و تعهد، بر کيفيت زندگي و اضطراب وجودي & efficacy of narrative therapy and acceptanceسالمندان بود.
2. narrative therapy روزدار، محموديان ، پيرايه و غلامي (١٣٩٥)، اثربخشي روايت درماني را بر بهبود کيفيت زندگي بيماران افسرده شهر شيراز سنجيدند و نتايج پژوهش آنان حاکي از اين بود که کاربرد رويکرد روايتي ، مي تواند تمامي خرده مقياس هاي کيفيت زندگي را از قبيل ؛ سلامت جسمي ، سلامت روان ، روابط اجتماعي و سلامت محيط ، در بيماران افسرده بهبود بخشد (١٠١≥P).
عزيزي و قاسمي (١٣٩٦)، در مطالعه خود، اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش وتعهد را بر کيفيت زندگي زنان مطلقه مورد بررسي قرار دادند و در پايان ، نتايج تحليل کواريانس چندگانه در پژوهش آن ها نشان داد که بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه هاي آزمايش و کنترل ، تفاوت معناداري وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان هاي روايتي و مبتني بر پذيرش وتعهد، بر کيفيت زندگي و اضطراب وجودي سالمندان ساکن در سراهاي سالمندي شهر تهران بود.