چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطهای عزت نفس در رابطه جهتگیری مذهبی و رضایت از زندگی به روش پیمایشی توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانشجویان و طلاب شهر قم بود که با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس تعداد 674 دانشجو و طلبه برای گروه نمونه انتخاب شدند که به پرسشنامههای عزت نفس روزنبرگ، مقیاس تجدید نظر شده جهتگیری مذهبی هیل و مقیاس رضایت از زندگی دینر پاسخ دادند. نتایج بهدست آمده نشان داد که رضایت از زندگی با عزت نفس و جهتگیری مذهبی درونی، بیرونی فردی و بیرونی اجتماعی و کل رابطه مثبت معنادار دارد. یافتههای پژوهش همچنین نشان داد که عزت نفس، رابطه جهتگیری مذهبی کل با رضایت از زندگی را بهطور کامل واسطهگری میکند. با توجه به یافتههای این پژوهش پیشنهاد میشود که برای افزایش رضایت از زندگی دانشجویان و طلاب، به تقویت آن دسته از باورهای مذهبی که سبب افزایش عزت نفس افراد میشود، تأکید گردد.
This correlational study was conducted with the purpose of investigating the mediating
role of self-esteem in the relationship between religious orientation and life satisfaction
and with the help of a survey-descriptive method. The population consisted of all students
and clergymen in the city of Qom and 674 ones were selected as the sample by the
convenience sampling. They answered Rosenberg's self-esteem scale, Hill's revised
religious orientation scale, and Diener's satisfaction with life scale. The results showed that
life satisfaction has a significant and positive relationship with self-esteem and intrinsic,
extrinsic-personal, extrinsic-social, and entire religious orientation. In addition, self-esteem
has fully a mediating role in the relationship between entire religious orientation and life
satisfaction. According to the results, for raising students' and clergymen's life satisfaction,
it is recommended that those religious beliefs that increase people's self-esteem be
reinforced.
خلاصه ماشینی:
جامعه اين پژوهش شامل کليه دانشجويان و طلاب شهر قم بود که با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس تعداد ٦٧٤ دانشجو و طلبه براي گروه نمونه انتخاب شدند که به پرسش نامه هاي عزت نفس روزنبرگ ، مقياس تجديد نظر شده جهت گيري مذهبي هيل و مقياس رضايت از زندگي دينر پاسخ دادند.
نتايج به دست آمده نشان داد که رضايت از زندگي با عزت نفس و جهت گيري مذهبي دروني ، بيروني فردي و بيروني اجتماعي و کل رابطه مثبت معنادار دارد.
يافته هاي پژوهش همچنين نشان داد که عزت نفس ، رابطه جهت گيري مذهبي کل با رضايت از زندگي را به طور کامل واسطه گري ميکند.
براي مثال ، يافته هاي پژوهشي بال و همکاران )٢٠٠٣( در نوجوانان آفريقايي - آمريکايي نشان داد که سطوح بالاتر باورهاي مذهبي با عزت نفس بيشتر و کارکردهاي روان شناختي بهتر مرتبط است )بدري گرگري و فريد، ١٣٩٥(.
مالمير، حسن زاده و حيدري )١٣٩٥( در پژوهش خود نشان دادند که ٢٢% واريانس رضايت از زندگي دانشجويان توسط متغيرهاي هوش معنوي و عزت نفس قابل تبين است .
همسو با اين يافته پژوهش هاي مالمير و همکاران )١٣٩٥(، حسين زاده و همکاران )١٣٩٣(، يو )٢٠١٧(، بحرا و رانگاييا )٢٠١٧(، اوکواراجي و همکاران )٢٠١٦(، هيل )٢٠١٥(، ماکنس و اسپنس )٢٠١٣(، کانگ و يو )٢٠١٣(، کاپيکيرا )٢٠١٣(، ري اسکتمرا و پينا )٢٠١١(، اما پژوهش شيخ الاسلامي ، نجاتي و احمدي )١٣٩٠( رابطه معناداري را بين عزت نفس و رضايت از زندگي نشان نداده است .