چکیده:
تشکیل پرتفوی بهینه بر اساس ریسک و بازده، از تصمیمات مهم سرمایهگذاران در بازارهای مالی است که برای آن روشهای مختلفی وجود دارد. اولین روشی که بهمنظور تشکیل و بهینهسازی پرتفوی معرفی گردید، روش میانگین-واریانس مارکویتز بود. اما این روش به دلیل فرض نرمال بودن تابع توزیع بازدهی، فقط ویژگیهای خاصى از تابع توزیع بازدهی (بازده مورد انتظار و واریانس) را در نظر میگرفت. روش دیگری که سالها بعد به منظور بهینهسازی پرتفوی مورد استفاده قرار گرفت، روش تسلط تصادفی بود که تمام تابع توزیع بازدهی را به جای برخی ویژگیهای خاص مانند واریانس، در نظر میگیرد. پژوهش حاضر به بررسی روش تسلط تصادفی در بهینهسازی پرتفوی و مقایسه عملکرد این روش با بهینهسازی پرتفوی به روش مارکویتز، با استفاده از معیارهای ارزیابی عملکرد در بورس اوراق بهادار تهران میپردازد. معیارهای ارزیابی عملکرد مورد استفاده در این پژوهش شامل چهار معیار شارپ، ترینر، سورتینو و امگا میباشد. نتایج این تحقیق نشاندهنده برتری عملکرد روش تسلط تصادفی مرتبه دوم بر روش مارکویتز در رویکرد برون نمونهای و درون نمونهای است. همچنین روش تسلط تصادفی مرتبه دوم، بازدهی تجمعی بالاتری نسبت به روش مارکویتز دارد.
The formation of the optimum portfolio based on risk and return is one of the most important decisions of investors in financial markets, for which there are various methods. Markowitz’s Mean-Variance method was the first method introduced in this area; but because of the normality assumption for the return distribution function, it only considered specific characteristics (expected return and variance) of the return distribution function. Another method introduced years later was the Stochastic Dominance method which considers all of the return distribution function instead of specific characteristics such as variance. The present research investigates the “Stochastic Dominance method” in portfolio optimization and compares the performance of this method with “Markowitz Portfolio Optimization method” using performance evaluation criteria in the Tehran Stock Exchange. The performance evaluation criteria used in this article are: Sharpe, Treynor, Sortino and Omega. The results of this research indicate the advantage of Second Order Stochastic Dominance method on the Markowitz method in out-of-sample and in-sample approaches. Moreover the Second Order Stochastic Dominance method has a higher cumulative return than the Markowitz method.
خلاصه ماشینی:
بهینه سازی پرتفوی به روش تسلط تصادفی در بورس اوراق بهادار تهران مسلم پیمانی فروشانی،* امیرحسین ارضاء،** مریم حمیدیزاده ، *** **** مهدی اصغرزاده تاریخ دریافت :٩٦/٩/١٢ تاریخ پذیرش :٩٧/٨/٩ چکیده تشکیل پرتفوی بهینه بر اساس ریسک و بازده ، از تصمیمات مهم سرمایه گذاران در بازارهای مالی است که برای آن روش های مختلفی وجود دارد.
لذا در این پژوهش به بررسی عملکرد بهینه سازی پرتفوی به روش تسلط تصادفی مرتبه دوم با استفاده از معیارهای ارزیابی عملکرد شارپ ، ترینر، امگا و سورتینو و مقایسه با روش سنتی مارکویتز پرداخته شده است .
,١٢=i میباشد، فرمول بالا میتواند به شکل زیر نمایش داده شود: (به تصویر صفحه رجوع شود) در صورتی که بازدهی معیار (yi) با استفاده از شاخص محقق شود، طبق تعریف ارائه شده در مقاله رادولف و روسنزکی (٢٠٠٨) برای حل مساله بهینه سازی پرتفوی با مدل تسلط تصادفی مرتبه دوم ، به حل مساله بهینه سازی زیر خواهیم پرداخت : (به تصویر صفحه رجوع شود) در فرمول بالا، P بازده مورد انتظار پرتفوی، yi نشان دهنده خروجی تابع گسسته Y است و Y نیز بازده تصادفی پرتفوی شاخص است که در پژوهش ما شاخص بورس اوراق بهادار تهران در نظر گرفته شده است .
در این پژوهش مشاهده میشود که بهینه سازی پرتفوی با روش تسلط تصادفی مرتبه دوم ، نسبت به سایر روش های بهینه سازی از جمله روش مارکویتز، پرتفوهای با وزن برابر و حداقل واریانس ، در رویکرد برون نمونه ای، نتایج بهتری را نشان داده است .