چکیده:
مکتب رئالیسم یکی از بنیادیترین مکاتب هنری است که در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه ظهور کرد و به سرعت گسترش یافت. پرهیز از تخیل و الهامهای درونی رمانتیکها و پرداختن به واقعیتهای عالم بیرون از اساسی ترین اصول این مکتب بود که شاعران، نویسندگان و هنرمندان را به سوی خویش کشاند. در ایران نیز همگام با حرکتهای مشروطه خواهان، شاعران و نویسندگان به مسائل اجتماعی و انحطاط و عقب ماندگی کشور، توجه نشان دادند. عصر مشروطه را باید نقطه عطفی در ورود شعر به حوزة زندگی مردم و مسائل جامعه و متمایل شدن آن به واقعگرایی دانست. از میان شاعران این دوره، فرخی یزدی با گرایش شدید به آزادی خواهی وحمایت از کارگران وکشاورزان، به اوضاع کشور توجه نشان داد. هدف این پژوهش نخست؛ معرفی عناصر اصلی رئالیسم در اشعار فرخی یزدی وسرانجام؛ تحلیل اشعار فرخی برمبنای اصول وقواعد آن مکتب است
خلاصه ماشینی:
ادبیات ایران تا پیش از دورۀ مشروطه با واقعیت های اجتماعی پیوند چندانی نداشت اما در این دوره تحولی در نگرش شاعران و نویسندگان ایجاد شد و ادبیات به طور کامل تحت تأثیر تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه قرار گرفت .
بیان مسئله فرخی یزدی یکی ازشاعران برجسته وتاثیرگذار ادب پایداری ایران به ویژه در عصر مشروطه است که اشعارش از نظر ادب پایداری بر اساس مؤلفه های مکتب رئالیسم کمتر مورد توجه قرار گرفته است ؛ از این رو سعی بر آن شده تا در این پژوهش با بررسی مضامین اشعار فرخی، به روشنگری در باب مهم ترین مؤلفه های مکتب رئالیسم در اشعار وی پرداخته شود.
قبل از انقلاب مشروطه ، جامعه و توجه به وقایع اجتماعی در ادبیات ایران جایگاهی نداشت ؛ اما در این دوره تحولاتی عظیم در شیوۀ فکری و نگرش اجتماعی شاعران و نویسندگان صورت گرفت و ادبیات که تا آن زمان در خدمت اشراف و درباریان بود به هنری برای مردم تبدیل شد.
توجه به مظلومین جامعه و حمایت از آن ها؛ استفاده از مفاخر قومی و ملی برای ترغیب و تشویق مردم به آبادانی و پیشرفت جامعه ؛ مخالفت با استبداد داخلی و وابستگی به بیگانگان ؛ مبارزه با سیاست های استعماری غرب و به ویژه انگلستان ؛ نگرانی از وجود نمایندگان دست نشانده غرب در مجلس ؛ مخالفت با قراردادهای ناعادلانه ؛ دعوت به اتحاد و آزادی همه و همه درون مایه های وطن دوستی اشعار فرخی یزدی است که میتوان در آثارش مشاهده کرد.