چکیده:
موفقیت یا عدم موفقیت دانش آموزان در امر تحصیل از مهمترین دغدغه سازمان آموزش و پرورش در کشور است. موفقیت و پیشرفت دانش آموزان در تمام زمینههای آموزشی و اجتماعی نشانه دهنده نظام آموزشی پیشرفته و موفق است و زمینهای اصلی برای موفقیت، توسعه جامعه و کشور خواهد بود. از مهمترین عوامل موثر بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان و موفقیت و رشد آنها، خوشبینی آنان به نظام آموزشی است. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش پدیدار شناسی به بررسی عوامل موثر بر خوشبینی دانش آموزان نسبت به نظام آموزشی میپردازد. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. مصاحبهها با 33 نفر از دانش آموزان دبیرستان پسرانه علی شریعتی کرمان، انجام شد. تحلیل داده طی دو مرحله کدگذاری باز (اولیه، محوری) صورت گرفت. کدهای باز شامل 26 مفهوم بودند و کدهای محوری شامل چهار مقوله عمده شامل: الف) ویژگیهای اخلاقی اولیا مدرسه، ب) تواناییهای آموزشی معلّمان و فعالیتهای آموزشی در مدرسه ج) ویژگیهای محیطی و امکانات مدرسه، د) برنامههای مختلف مدرسه شناسایی شدند.
The success or failure of students in education is one of the most important concerns of the Education Organization in the country. The success and progress of students in all areas of education and society are indicative of a successful and advanced education system and will be a key element for success, development of society and the country. One of the most important factors affecting students' academic motivation and their success and growth is their optimism about the educational system. The present study, using a qualitative approach and phenomenological approach, examines the factors affecting students' optimism about the educational system. The research tool was semi-structured interview. Interviews were conducted with 33 male high school students of Ali Shariati Kerman. Data analysis was performed in two stages of open coding (primary, axial). The open source code contains 26 concepts and the core code includes four major categories: (a) school ethical characteristics; (b) teacher training abilities and school activities; (c) environmental characteristics and facilities of the school
خلاصه ماشینی:
در چنين شرايطي اميد ميرود که آموزش مهارت هاي مثبت انديشي با تاکيد بر تئوري ها و تجارب محققان در اين حوزه براي نوجوانان و به خصوص دانش آموزان بسيار کارگشا باشد و به آنها کمک کند تا ضمن آگاهي از خصوصيات مثبت خود، بتوانند تواناييها، رغبتها و استعدادهاي خود را بشناسند و در مواجهه با چالشهاي زندگي به درستي قضاوت کنند و تسليم شرايط نشوند.
افزون بر آن در آموزش مهارتهاي مثبت نگري، توجه به نقاط قوت و تجارب خوب و شيرين گذشته ، احتمالا بروز برداشت هاي شخصي مثبت تر را از خويش افزايش داده و همين امر دانش آموزان را به پذيرش مسئوليت بيشتر در قبال ارزش و اعتبار خود هدايت نموده و به تبع آن در مهار هيجانات منفي و رفتارهاي تکانشي و ناسازگار مؤثر بوده است (بدري و همکاران ، ١٣٩٦).
با بررسي نهايي مصاحبه ها، عوامل موثر بر خوشبيني دانش آموزان به نظام آموزشي شامل نکات مختلفي بود که تحليل داده ها وکد گذاري آنها به ٤ دسته اصلي شامل : الف ) ويژگي هاي اخلاقي اوليا مدرسه ، ب ) توانايي هاي آموزشي معّلمان و فعاليت هاي آموزشي در مدرسه ، ج ) ويژگيهاي محيطي و امکانات مدرسه ، د) برنامه هاي مختلف مدرسه طبقه بندي شدند.
نتايج اين پژوهش با نتايج تحقيق جعفري و همکاران (١٣٩٣) که نشان دادند آموزش خوشبيني به دانش آموزان از طريق عامله اي کفايت اجتماعي بر جنبه هاي مختلف زندگي آنها ميتواند مؤثر باشد و روابط بين فردي و اجتماعي آنها را تقويت کند، همراستا است .