چکیده:
این پژوهش به بررسی ارتباط بین استراتژی نوآوری شرکت و ریسک سقوط قیمت سهام با تاکید بر عامل رفتاری مدیران میپردازد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی بوده و از بعد روششناسی از نوع تحقیقات علّی (پس رویدادی) میباشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران بوده و با استفاده از روش نمونهگیری حذف سیستماتیک، 114 شرکت بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و در دورهی زمانی 5 ساله، بین سالهای 1391 تا 1395 مورد تحقیق و بررسی قرار گرفتند. روش مورد استفاده جهت جمعآوری اطلاعات، کتابخانهای بوده و برای آزمون فرضیههای پژوهش از رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج حاصل از فرضیات پژوهش نشان میدهد که بین استراتژی نوآوری شرکت و ریسک سقوط قیمت سهام رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. همچنین، افزایش مخارج سرمایه گذاری، بر رابطه بین استراتژی نوآوری شرکت و ریسک سقوط قیمت سهام تاثیر معکوس و معنادار دارد و نیز، سرمایه گذاری بیش از حد، بر رابطه بین استراتژی نوآوری شرکت و ریسک سقوط قیمت سهام تاثیر معکوس و معنادار دارد.
This study investigates the relationship between corporate innovation strategy and the risk of falling stock prices with emphasis on managers' behavioral factor. The purpose of this study is applied and is a causal (post-event) type of research methodology. The statistical population of the study consisted of all listed companies in Tehran Stock Exchange. Using systematic elimination sampling method, 114 companies were selected as the sample of the study. The method used for data collection was a library and logistic regression was used to test the research hypotheses. The results of the research hypotheses show that there is a significant inverse relationship between the firm's innovation strategy and the risk of falling stock prices. Also, increased investment spending has a significant negative effect on the relationship between firm innovation strategy and stock price risk, and excess investment also has a significant negative effect on the relationship between firm innovation strategy and stock price risk.
خلاصه ماشینی:
com چکيده اين پژوهش به بررسي ارتباط بين استراتژي نوآوري شرکت و ريسک سقوط قيمت سهام با تاکيد بر عامل رفتاري مديران ميپردازد.
در اين پژوهش ، استعداد مديريتي با استفاده از الگوي دمرجيان و همکاران (٢٠١٢) که مبتني بر متغير هاي حسابداري مي باشد، کارايي سرمايه گذاري با استفاده از مدل چن و همکاران (٢٠١١)، کيفيت گزارشگري مالي با استفاده از مدل کوتاري و همکاران (٢٠٠٥) و خطر سقوط قيمت سهام با استفاده از مدل چن و همکاران (٢٠٠١) اندازه گيري شده است .
دارابي و زارعي (١٣٩٦) در پژوهشي به بررسي تاثير بيش اطميناني مديريت بر ريسک سقوط قيمت سهام با تاکيد بر نقش تعديل کنندگي محافظه کاري حسابداري براي کليه شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني ١٣٩٠ الي ١٣٩٤ پرداختند.
متغير وابسته : خطر سقوط قيمت سهام (Crash Risk) اندازه گيري ريسک سقوط قيمت سهام شرکت (CrasHrisk): با توجه به فرضيه تحقيق ، متغير مستقل اين پژوهش ريسک سقوط قيمت سهام مي باشد، که براي اندازه گيري آن از بازده ماهانه خاص شرکت که آن را با W نشان مي دهيم و با استفاده از رابطه (١) و رابطه (٢) به دست مي آيد، محاسبه شده است (ديانتي ديلمي و همکاران ، ١٣٩١).
92 فرضيه سوم : سرمايه گذاري بيش از حد، بر رابطه بين استراتژي نوآوري شرکت و ريسک سقوط قيمت سهام تاثير دارد.
درنهايت نتايج حاصل از فرضيه سوم نشان داد که سرمايه گذاري بيش از حد، بر رابطه بين استراتژي نوآوري شرکت و ريسک سقوط قيمت سهام تاثير معکوس و معنادار دارد.