چکیده:
در کنوانسیون ژنوسید و اساسنامه دیوان بینالمللی کیفری، ارتکاب ژنوسید بهعنوان خطیرترین جنایت بینالمللی، علیه گروههای ملی، قومی، مذهبی و نژادی تعریف شده است. در زمان تصویب این اسناد ازجمله ایرادات وارده این بود که بهواسطه تمایلات سیاسی برخی دولتها، گروههای سیاسی از شمول تعریف ژنوسید خارج میمانند؛ حال آنکه تاریخ بشر، فزونی جنایات هولناک علیه گروههای سیاسی را گواهی میدهد. برخی صاحبنظران از دهه هشتم قرن بیستم به بعد تلاش کردند با ارائه نظریه ژنوسید سیاسی یا سیاسیکشی این نقص را جبران کنند. آنها با بهرهگیری از پویایی حقوق بینالملل کیفری، عناصر مادی و معنوی ژنوسید را بر این جنایت منطبق کردند و در نتیجه میتوان گفت اکنون محور اصلی چالش برای شناسایی قطعی این جنایت در حقوق بینالملل، رکن قانونی است. تفسیری غایتمحور از حقوق بینالملل کیفری و جرمانگاری ژنوسید، در نهایت به این نتیجه رهنمون میشود که شاید زمان بازنگری اسناد بینالمللی در این خصوص فرا رسیده است.
خلاصه ماشینی:
ک : ستار عزيزي ؛ «حمايت از حق موجوديت اقليت ها در پرتو مجازات مرتکبان ژنوسيد در رويه قضايي بين المللي»، فصلنامه حقوق ، مجله دانشکده حقوق وعلوم سياسي، دوره ٣٧، شماره ٤، زمستان ١٣٨٦، ص ١٢٧؛ از ديگر سو انتخاب معادل نسل زدايي در مقايسه با نسل کشي يا کشتار جمعي نيز هوشمندانه تر به نظر ميرسد، چه بار مفهومي آن محدود به قتل و کشتار نيست و به درستي با تعريف و مصاديق اين جنايت تناسب بيشتري دارد.
تحقيقات دقيق در اين زمينه نشان ميدهد که ميليون ها نفر در اثر اقدامات ژنوسيد و اجراي هدف مند و تدريجي برنامه دولت ها عليه گروه هاي سياسي کشته شده اند و تعداد قربانيان آن با تعداد کشته شدگان جنگ هاي داخلي و بين المللي در دوره هاي زماني يکسان ، برابر و چه بسا بيشتر بوده است .
٢٤ با وجود تلاش هاي متعدد برخي نويسندگان و اميد آن ها به گسترده شدن تعريف ژنوسيد، سرانجام در سال ١٩٩٨ ماده ٦ اساسنامه رم هم با تکرار عيني تعريف ژنوسيد در کنوانسيون فوق ، اين جنايت را شامل همان اعمال ارتکابي به قصد نابودي تمام يا بخشي از يک گروه ملي، قومي، نژادي يا مذهبي از حيث همين عناوين دانست .
Harff, Barbara, “Explaining and Preventing the Holocaust, Genocides, Politicides and Holodomors”, at the event ‘The Limits of Accuracy: Models and Assumptions of Failed States Indexes’ which is part two of a Talk Series entitled ‘The (Un)Making of Failing States: Profits, Risks and Measures of Failure’, Jan. 2009, p.