چکیده:
نهادهای سیاسی مشارکتی، شامل شیوههای نهادمندِ پاسخ به تقاضاهای سیاسی، از قبیلِ نهادهای مدنی و شهروندی، انتخابات و نهادهای انتخابی، آزادی بیان، روزنامهها و مطبوعات و مواردی از این دست میباشند که به نظر اندیشمندی همچون چارلز تیلی اینها میتوانند منجر به دموکراتیزاسیون یا افزایش فراگیری، برابری، حمایت و تعهد متقابلِ حقوقی میان دولت و شهروندان شوند. در تاریخ معاصر ایران، از عصر ناصری تا وقوع انقلاب اسلامی، در بزنگاههای تاریخی گوناگون، فرصتهای متعددی برای تکوین و توسعۀ همهجانبۀ این نهادها مهیا شده که اکثراً بهدلایل متعددِ داخلی و بینالمللی، دود شدند و به هوا رفتند. بهطور معمول، دولت خودکامه، یکی از عوامل اصلی این عدم موفقیت در نظر گرفته شده است، اما، در این مقاله، با استفاده از روش تحلیل تطبیقیـتاریخی، و با ارائۀ یک چارچوب نظری تلفیقی، و بررسی موانع توسعۀ آن نهادها در دورههای موسوم به مشروطه و ملیگرایی نشان داده شده است که دولت اگرچه نقشی تعیینکننده در فرایند دموکراتیزاسیون داشته است، اما، در عین حال، خود متأثر از نظامـجهان است، و این رابطه، همزمان با نقش سلبیِ فرهنگ سیاسی و سازمانهای سیاسی، برخی از مهمترین موانع اصلی توسعۀ نهادهای سیاسی مشارکتی در ایران را تشکیل میدهند.
Upgrading the epistemic context of modern science from mechanism to organism in German idealism allows Emile Durkheim to establish academic social science in France. The philosophical formulation of necessity and freedom (from Kant's dualism to Schelling's and Hegel's philosophy of nature) evolves in German idealism to the extent that it is possible to legalize the social affairs in the essential field of positivist science. Basic concepts and ideas of Durkheim's sociology, such as organic solidarity and division of social work, can be realized with the features of an organic approach such as a priori unity, internal consistency, and the necessity and legitimacy of the organic affairs, in a way that a prerequisite for understanding Durkheim's fundamental difference with English social science, as Durkheim repeatedly states, is to understand the quality of his thinking within the German tradition. Moreover, ethics, which prior to Durkheim, are independent sciences, are based on the organic approach to positivist science; therefore, the ethics of science is established with Durkheim.