چکیده:
رابطه قرآن و علوم طبیعی و به خصوص اعجاز علمی یکی از مباحث مهم علوم قرآنی در جهان اسلام و غرب بوده است که منشا بسیاری از مباحث و شبهات قرار گرفته است. با نگاهی گذرا به آثار آیت الله محمد فاضل لنکرانیe این نکته به دست میآید که ایشان به این موضوع، اهتمام نشان دادهاند. این نگاشته به روش کتابخانهای و تحلیل اطلاعات موجود و با هدف شناخت و بررسی دیدگاههای آیت الله محمد فاضل لنکرانیe در موضوع اعجاز علمی قرآن در حوزه علوم طبیعی (گیاهشناسی، زمینشناسی و کیهانشناسی) تدوین شده است. و در نهایت به این نتیجه دست یافته است که مباحث مطرح شده در کتاب «مدخل التفسیر» و سایر آثار وی در موضوعات مرتبط با معجزه و اعجاز علمی با دقت خاصی گزینش شده است؛ و قابلیت وسعت دادن دامنه موضوعات مرتبط با اعجاز علمی در حوزه علوم طبیعی (قرآن و پزشکی، قرآن و زیست شناسی، قرآن و خلقت هستی و...) و همچنین عمق دادن به مباحث مطرح شده در آثار ایشان وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
این نگاشته به روش کتابخانهای و تحلیل اطلاعات موجود و با هدف شناخت و بررسی دیدگاههای آیت الله محمد فاضل لنکرانی( در موضوع اعجاز علمی قرآن در حوزه علوم طبیعی (گیاهشناسی، زمینشناسی و کیهانشناسی) تدوین شده است.
در آثار آیت الله محمد فاضل لنکرانی به خصوص کتاب «مدخل التفسیر» هم مطالب مهم و ارزندهای در موضوع معجزه و اعجاز علمی قرآن در حوزه علوم طبیعی مشاهده میشود که شناخت نقاط قوت و ضعف آن نیاز به بررسی و کنکاش دارد تا اساس و پایهای برای تحقیقات و نظرات علمی بعدی باشد.
گزارشی از مباحث اعجاز علمی در علوم طبیعی در آثار آیت الله محمد فاضل لنکرانی( قرآن در بر دارنده گوشههایی از اسرار خلقت و رازهای جهان هستی است.
یکی از این وجوه که قرآن جن و انس را به مبارزه طلبیده است؛ ارایه مطالب در حوزه علوم طبیعی است که حضرت آیت الله محمد فاضل لنکرانی ( در بخش قرآن و اسرار آفرینش کتاب «مدخل التفسیر» به برخی از آیاتی که دلالت بر اعجاز علمی قرآن دارد، اشاره نموده است که در این قسمت به بیان و بررسی آن میپردازیم.
ایشان و تعدادی از مفسران، با وجود اختلاف نظر در نحوه استدلال که دارند، اما با استفاده از آیات مذکور، دلالت آیات را بر کروی بودن زمین قابل استفاده میدانند و این امر را اعجاز علمی قرآن در حوزه علوم طبیعی قلمداد میکنند (نجفی، مطالب شگفتانگیز قرآن، 1378: 28؛ نیازمند، اعجاز قرآن از نظر علوم امروزی، 1363: 189؛ ابوالعینین، من الاعجاز العلمی فی القرآن الکریم، 1416: 714؛ خویی، البیان فی علوم القرآن، 1354: 75) ولی به دلایل ذیل قابل خدشه است: 1) تعدّد مشرق و مغرب علاوه بر سازگاری با کروی بودن زمین، با دیگر اشکال هندسی نیز سازگار است و تنها در صورت مسطح بودن زمین، نمیتوان چند مشرق و مغرب برای آن تصور کرد.