چکیده:
فقهای امامیه و بهتبع قانونگذار ایران در ذیل ماده (136) قانون مجازات اسلامی مصوب (1392)، مجازات تکرار جرائم حدی در مرتبه چهارم را در صورت اجرای کیفر در سه مرتبه نخست، اعدام دانسته، اما تکرار در جرائم تعزیری را تنها موجب تشدید کیفر دانسته است. برخلاف این نکته، مشهور فقهای امامیه در خصوص تکرار برخی جرائم تعزیری و نه همه آنها، در مرتبه سوم یا چهارم (عند الاحتیاط) تحت عنوان اصحاب کبائر، قائل به مجازات اعدام شدهاند. مستند فقهی این قول نیز روایت صحیحه یونس عبدالرحمان از امام هفتم(ع) است که میفرمایند: «اصحاب الکبائر کلها إذا أقیم علیهم الحدود مرتین، قتلوا فی الثالثه». فقها با تعمیم دلیل روایت از جرائم حدی به موارد تکرار جرائم تعزیری مصرح، حکم به اعدام در مرتبه سوم یا چهارم کردهاند. ازنظر نگارندگان، این حکم مشهور فقها با قواعد کیفری همچون؛ اصل احتیاط در دماء، اصل حق حیات انسان، قاعده التعزیر دون الحد منافات داشته و با برخی اشکالات سندی و دلالی مواجه است و به همین دلیل وضع مجازات اعدام مستند به این حکم فقهی، مشروع نخواهد بود.
According to Article (136) of the Islamic Penal Code (1392), Imamieh jurists and Iranian lawmakers consider the death penalty to be punished in the fourth degree if executed for the first three times, but the repetition of the punishment only intensifies the punishment. He knows. Contrary to this, the Imamite scholars are known to have executed some of the ta'zir offenses, but not all of them, in the third or fourth degree (imam), as the companions of the Ka'baer. The jurisprudential documentary of this quote is also the correct narration of Younis Abdul Rahman of the Seventh Imam who states: "Companions of Al-Qa'arah of the whole, therefore, against Al-Hudud Mertin, the murderer of al-Tha'il". The jurists have sentenced to third or fourth degree executions by extending the narrative of the Haddad offenses to recurrent cases of ta'zir offenses. According to the writers, this famous ruling of the jurisprudents contradicts the penal code such as the principle of temperance, the principle of the right to life, the rule of ta'zir al-don al-Hadd, and some of the documentary and bribery challenges, and thus the death penalty documented in this jurisprudence, It won't be legitimate.
خلاصه ماشینی:
برخلاف اين نکته ، مشهور فقهاي اماميه در خصوص تکرار برخي جرائم تعزيري و نه همه آن ها، در مرتبه سوم يا چهارم (عند الاحتياط ) تحت عنوان اصحاب کبائر، قائل به مجازات اعدام شده اند.
مطابق اين روايات بسياري از فقهاي اماميه نظرشان بر آن است که برخي از جرائم تعزيري وجود دارند که پس از چند بار تکرار آن و اجراي تعزير بر ايشان در هر مرتبه ، بايد مرتکب در مرتبه سوم يا چهارم اعدام شود.
با توجه به اين موضوع ، نويسندگان با اتخاذ روش توصيفي-تحليلي و مطالعه کتابخانه اي و مراجعه به منابع روايي و حديثي درصدد پاسخ گوئي به سؤالات ذيل هستند: اولا؛ عناوين تعزيري اشاره شده در روايات کدام موارد هستند و استحکام سندي و دلالي آن تا چه ميزان است ؟ ثانيا؛ اشکالات وارد بر اين نظريه فقهي چيست ؟ به عبارت ديگر در تعارض ميان «اصل احتياط در دماء و حرمت خون مسلمان » و نيز اصل «کمتر بودن جرائم تعزيري از جرائم حدي » و مطابق برخي اقوال مبني بر «منحصر بودن مجازات جرائم تعزيري در ضرب کمتر از حد»؛ با روايات مذکور و صريح به لزوم اعدام در تکرار جرم تعزيري، کدام يک مقدم است ؟ براي پاسخ به سؤالات فوق ، در مرحله اول برخي مباني و مستندات فقهي اعدام در تکرار جرائم حدي مطابق ماده (١٣٦) ق .
مطابق مبناي سوم ، فقهاي اماميه علاوه بر جرائم حدي، با استناد به صحيحه يونس بن عبدالرحمان و از باب شمول عنوان اصحاب کبائر بر آن ، تکرار ارتکاب برخي از جرائم تعزيري را مشمول مجازات اعدام دانسته اند که موارد احصائي آن از روايات به ين ترتيب است ؛ «روزه خواري عمدي در ماه مبارک رمضان »، «ترک عمدي نماز به طور مکرر»، «خوابيدن دو نفر برهنه زير يک رخت خواب در چند نوبت »، «تکرار رباخواري »، «تکرار خوردن ميته » و «نزديکي با حيوانات ».