چکیده:
در دوره ساسانی از نظر اقتصادی ایران به پیشرفت زیادی رسید. با توجه به
اینکه بیشتر مردم ایران در آن زمان کشاورز بودند، بنابراین کشاورزی بخش
اصلی اقتصاد ایران را تشکیل می داد، ولی در کنار آن تجارت و بازرگانی و
صنایع مختلف نیز رشد زیادی یافتند. زن در آن دوره کدبانوی خانواده محسوب
می شد و تمامی امور داخل خانه و خانواده بدست وی انجام می گرفت. از
نظر قانونی در صورتیکه در عقدنامه شرط می شد که زن می تواند به کارهای
اقتصادی بپردازد، بعد از ازدواج مرد نمی توانست مانع زن در انجام فعالیتهای
مالی و اقتصادی شود.
In Sassanied Period Iran Economy had arrived to an advanced development t. Due to the most
of the population had been farmers, so agriculture was the main sector of Iranian society
economy while commerce , trade and different industries to grow up. Woman in that time was
the“ kadbanoo” of family and she to accomplished all of the indoor home and family affairs.
From law stands if in marriage contract they set condition that women could have involve
in outdoor economical affairs , after the marriage the man couldn’t prevent the women to
accomplish financial and outdoor economical activities.
خلاصه ماشینی:
هر گاه مالک مالي بي آنکه دارايي شخصي خود را به ديگر واگذار کند مي مرد، اين دارايي به ميراث او مي پيوست و به صورت دارايي «اپرماند» يعني دارايي خانوادگي که قابل انتقال به ديگري نبود، به جانشينان او مي رسيد (در واقع اين قانون عمدتاً دربارة اموال غير منقول ، ابزارهاي کشت و کار و مانند آنها به کار بسته مي شد نه چيزهاي از ميان رفتني چون پارچه ، ظرفهاي کوچک و نظاير آن ).
(مهرين شوشتري ،١٣٤٩) اگر کسي مدّعي بود که خانواده اي بدهکار وي مي باشند، در صورتيکه دارايي و درآمد آن خانواده کم و ناچيز بود، قانون به راحتي بنفع شاکي رأي نميداد، بلکه وي در دادگاه مي بايست صراحتاً و با اطمينان اّتهام خود را اعلام کرده و آنرا اثبات نمايد، در غيراينصورت مالکيّت آن اموال از خانواده گرفته نمي شد.
» اگر مرد ، زنش را در فعاليّتهاي اقتصادي با خود شريک مي ساخت ، زن بدون اجازة شوهرش مي توانست اموالي را به ديگري ببخشد ، ولي مرد مي توانست به بهانة نا فرماني همسرش ، اين حقّ را از زنش سلب نمايد (مادگان هزارداتستان ،١٩٩٧) قانون از حقوق مالکيّت زن در برابر دست اندازي خود سرانة شوهر به دارايي او حمايت مي کرد ، به شرط آنکه اين حقوق را به صورت قانوني ثبت مي کردند .
(مادگان هزارداتستان ،١٩٩٧) رئيس خانواده مي توانست اموال شخصي خود را به هر يک از اعضاي خانواده که دوست داشته باشد ببخشد و سايرين را از اين حقّ محروم نمايد.