چکیده:
در دهههای اخیر با رواج زندگی ماشینی، ارتقای سطح بهداشت و در پی آن بالا رفتن سن امید به زندگی، جمعیت سالمند رو به افزایش نهاده است.
سالمندی، از دورههای حساس زندگی انسان است که همراه با این رویداد، روند تدریجی تخریب و ضعف اعضای بدن تسریع و به دنبال آن عملکرد جسمانی فرد با افتی شدید رو به رو میشود. از مهمترین تغییراتی که متناسب با افزایش سن و پیری در بدن انسان به وقوع میپیوندد، تحلیل و تخریب توده عضلانی و کاهش چشم گیر حجم و اندازه عضله اسکلتی است که به بیماری «سارکوپنیا» معروف است. این بیماری باعث ناتوانی در انجام وظایف روزانه، کاهش کیفیت زندگی افراد سالمند و کاهش امید به زندگی در آنها میشود.
در این مقاله ضمن مرور تغییرات مهمی که متناسب با سالمندی در انواع تارهای عضلانی بدن روی میدهد، تاثیر تمرینات قدرتی، استقامتی و ترکیبی بر انواع تارهای عضلانی سالمندان مورد بررسی قرار گرفته است.
In recent decades, along with industrialization, improvements in public health and subsequently higher life expectancy indices, population of elderly people has been increased. The elderly ages are very important years of human life, because of progressive degeneration of human body tissues and its very deep impacts on physical performance. One of the most impressive changes is muscular tissue decrement and atrophy of skeletal muscles, so called “sarcopenia”. The disease is so debilitating and causes sever dysfunction, quality of life, and life expectancy of patients. In this article, most important aspects of ageing and muscle fiber changes and training effects on strength, endurance and composition of muscle fibers of elderly people are reviewed.
خلاصه ماشینی:
مهم است که توجه داشته باشیم که عضلات افراد مسن نه تنها به صورت کمی، بلکه به شکل کیفی نیز تاثیر میپذیرند (Brunner, Schmid, Sheikhzadeh, Nordin, Yoon and Frankel, 2007:48-336) تعدادی از مطالعات نشان داد که یک تار از همان نوع، تنش و سرعت انقباض پایینتری در افراد مسن دارد (Larsson, Li and Frontera, 1997: 49-638.
D'Antona, Pellegrino, Adami, Rossi, Carlizzi, Canepari, Saltin and Bottinelli, .
(Buford, Anton, Judge, Marzetti, Wohlgemuth, Carter, Leeuwenburgh, Pahor and Manini, 2010: 83-369.
(Dreyer HC, Blanco CE, Sattler FR, Schroeder ET, Wiswell RA.
(Kalyani RR, Tra Y, Yeh HC, Egan JM, Ferrucci L, Brancati FL.
(Korhonen MT, Cristea A, Alén M, Häkkinen K, Sipilä S, Mero A, Viitasalo JT, Larsson L, Suominen H.
(Herridge MS, Cheung AM, Tansey CM, Matte-Martyn A, Diaz-Granados N, Al-Saidi F, et al.
(Strasser EM, Draskovits T, Praschak M, Quittan M, Graf A.
(Karavirta, Häkkinen, Sillanpää, García López, Kauhanen, Haapasaari, Alen, Pakarinen, Kraemer, Izquierdo and Gorostiaga, 2011:402-11) (به تصوير صفحه مراجعه شود)شکل 7: تغییرات در میانگین سطح مقطع تارهای نوع یک و دو عضله در عضله واستوس خلفی قبل و بعد از 21 هفته تمرین مقاومتی (S)، استقامتی (E) و ترکیبی از تمرینات مقاومتی- استقامتی یا دوره کنترل (C) ** تفاوت معنیدار از اندازهگیریهای پایه کرکندال و همکاران در مورد سازگاریهای تارهای عضلانی به تمرینات استقامتی بیان کردند سازگاری سیستمیک ایجاد شده، منعکس کننده بهبود ظرفیت تنفسی میتوکندری سلول های عضلانی، افزایش تراکم مویرگی در عضله فعال و تغییر در مشخصات متابولیک تار نوع IIB نسبت به تار نوع IIA می باشد.