چکیده:
یکی از مهمترین ابزار پوشش ریسک نوسانات قیمت بازار نفت خام استفاده از قرارداد آتی میباشد. بنابراین به کمک تصریح رابطه میان سری زمانی قیمتهای نقدی و آتیها میتوان نسبت بهینه پوشش ریسک را محاسبه نمود. از اینرو در این مقاله، از مدلهای OLS، ECM، DCC GARCH و GARCH مبتنی بر کاپولا برای محاسبه و بررسی کارایی نسبت بهینه پوشش ریسک بازار نفت خام طی دوره زمانی 2018-2013 استفاده شده است. نتایج نشان میدهند بزرگترین مقدار نسبت بهینه پوشش ریسک مربوط به مدل DCC-GARCH و برابر با 805/0 میباشد. با در نظر گرفتن درصد کاهش واریانس میتوان نتیجه گرفت استراتژیهای پویای DCC و کاپولا نسبت به مدلهای پوشش ریسک ایستا از کارایی بالاتری برخوردارند. همچنین کاپولاهای تی استیودنت، گامبل و نرمال متغیر با زمان نسبت به مدل DCC عملکرد بهتری از خود نشان میدهند. همچنین، از میان توابع کاپولای فوق، تابع کاپولای تیاستیودنت دارای کارایی بهتری میباشد.
Futures are used as the most important risk hedge tools to reduce the risk of the crude oil market. The optimal hedging risk strategy is determined by calculating the optimal hedging risk ratio. It is important to determine the relationship between the time series of spot prices and futures in calculating the optimal hedging risk ratio. Therefore, in this paper, the OLS, ECM, DCC GARCH and GARCH models based on Copula are used to calculate and evaluate the optimal hedge ratio of spot market hedging risk to the futures market over the period 2018-2013. The results show that the DCC-GARCH model has the highest optimal hedging risk ratio at 0.805. Considering the percentage of variance reduction, it can be concluded that the dynamic strategies of DCC and copula to models Static hedging risk is more efficient. Also, the time-varying, t-student, gamble, and normal capsules show better performance than the DCC model. Also, among the functions mentioned above, the copula t student function has the best performance.
خلاصه ماشینی:
از اين رو در اين مقاله ، از مدل هاي OLS،DCC GARCH،ECM و GARCH مبتني بر کاپولا براي محاسبه و بررسي کارايي نسبت بهينه پوشش ريسک بازار نفت خام طي دوره زماني ٢٠١٨-٢٠١٣ استفاده شده است .
وي نشان داد ريسک در بازار آني به عنوان عدم اطمينان يا تغييرات بازدهي مطرح ميگردد و به کمک واريانس بازدهي موردانتظار سنجيده ميشود، بنابراين نرخ بهينه پوشش ريسک براساس حل مساله حداقل واريانس بازدهي موردانتظار محاسبه خواهد شد (پندار و همکاران ، ١٣٩١) بنابراين ميتوان نشان داد که : (رجوع شود به تصویر صفحه) که در آن ضريب همبستگي بين بازدهي قيمت هاي آني و آتي، انحراف معيار بازدهيهاي آني و انحراف معيار بازدهيهاي آتي است .
روش تحقيق در اين مقاله ، به منظور تخمين نسبت هاي پوشش ريسک بين قيمت هاي نقدي و قيمت قراردادهاي آتي نفت خام ، از مدل هاي مختلف ايستا (حداقل مربعات معمولي، تصحيح خطاي برداري) و پويا (، مدل گارچ دو متغيره با همبستگي شرطي پويا و GARCH مبتني بر کاپولا ) استفاده شده است .
بعد از اينکه ماتريس همبستگي شرطي متغير زماني به DCC و Copula-GARCH تخمين زده شدند، نسبت بهينه پوشش ريسک متناظر به هر ضريب ، به صورت زير محاسبه ميشود: (رجوع شود به تصویر صفحه) که h و h به ترتيب بيان کننده واريانس شرطي بازدهيهاي نقدي و آتي هستند که از تخمين مدل GARCH حاشيه اي، استخراج شده اند (لي و همکاران ، ٢٠٠٩).