چکیده:
مشکلات روانشناختی خصوصاً افسردگی و بهزیستی ذهنی یکی از مسائل مهم در روانشناسی افراد با مشکلات ویژه خصوصاً افراد با ناتوانی است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مثبتنگری مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر بر افسردگی و بهزیستی ذهنی افراد با ناتوانی جسمی- حرکتی بود. در این مطالعه از روش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه این پژوهش شامل کلیه افراد با ناتوانی جسمی- حرکتی شهر شیراز بودند. از بین آنها 60 نفر بر اساس خرده مقیاس افسردگی بک و مصاحبه بالینی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه آموزش 90 دقیقهای مثبتنگری مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر را دریافت کرد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. هر دو گروه در مرحله پیشآزمون و پسآزمون پرسشنامه افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه بهزیستی ذهنی داینر (PWS) را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند و نتایج نشان داد که آموزش مثبتنگری به صورت معناداری افسردگی و عاطفه منفی را کاهش و عاطفه مثبت را افزایش میدهد. یافتههای این پژوهش میتواند در ارائه برنامه عملی برای مشاوران و روانشناسان در جهت بهبود سلامت روانی افراد با ناتوانی جسمی - حرکتی مورد استفاده قرار گیرد.
Psychological problems, particularly depression and mental well-being, are important issues in the psychology of people with particular problems, especially people with disabilities. This study aimed to investigate the effectiveness of positivism training based on positive psychology on depression and mental well-being in people with physical-motor disability. This study had a semi-experimental method, including pre-­test and post-­test, with the control group. The study population consisted of all persons with physical-motor disability in Shiraz. Sixty patients were selected based on the Beck Depression Inventory and Clinical Interview and randomly divided into experimental and control groups. The experimental group received eight sessions with 90 minutes of the positivism training based on positive psychology, and the control group did not receive any intervention. Both groups completed the Depression Inventory and Diner’s subjective ‎well-being at pre-test and post-test. Data were analyzed using covariance analysis. The results showed that positivism training significantly ‎decreased depression and negative affect and increased subjective well-being in people with disabilities. This study's findings can provide a practical plan to be used by counselors and psychologists to improve the mental health of people with special disabilities, especially those with physical-motor disabilities
خلاصه ماشینی:
اثربخشي آموزش مثبت نگري بر افسردگي و بهزيستي ذهني افراد با ناتواني جسمي- حرکتي The Effectiveness of Positivism Training on Depression and Mental Well-being in People with Physical-motor Disability ايمان بهاروند Iman Baharvand M.
هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش مثبت نگري مبتني بر aimed to investigate the effectiveness of positivismروان شــناســي مثبت نگر بر افســردگي و بهزيســتي ذهني افراد با ناتواني training based on positive psychology onجســـمي- حرکتي بود.
آموزش مثبت نگري، روان شناسي مثبت نگر، Keywords: Positivism Training, Positive Psychology, Depression, Subjective Well-being, افسردگي، بهزيستي ذهني، ناتواني جسمي- حرکتي نوع مقاله :پژوهشي دريافت : مهر ٩٨ پذيرش : بهمن ٩٨ ويرايش نهايي : تير ٩٩ مقدمه ناتواني عبارت است از محروميت و وضعيت نامناسب يک فرد که پيامد نقض و ناتواني بوده و مانع انجام نقشي ميگردد که با توجه به شرايط سني، جنسيتي، اجتماعي، فرهنگي و طبيعي براي فرد در نظر گرفته ميشود (براري و غفاري ١٣٩٤).
نوفرستي و همکارن (١٣٩٤) در پژوهش خود به بررسي اثربخشي روان درماني مثبت گرا بر شادکامي و بهزيستي روان شناختي افراد داراي نشانه هاي افسردگي، با استفاده از روش مطالعه موردي پرداختند و نتايج اين پژوهش نشان داد که اين درمان منجر به کاهش افسردگي و افزايش بهزيستي روانشناختي، شادکامي و رضايت زندگي ميشود.
بنابراين هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي ميزان اثربخشي آموزش مثبت نگري مبتني بر روان شناسي مثبت در کاهش نشانگان افسردگي و بهبود بهزيستي ذهني افراد با ناتواني جسمي- حرکتي است .
بحث و نتيجه گيري اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش مثبت نگري مبتني بر روان شناسي مثبت نگر بر افسردگي و بهزيستي ذهني در افراد با ناتواني جسمي- حرکتي در شهر شيراز انجام شد.