چکیده:
کشورهای جنوب غرب آسیا دارای چالشهای سیاسی، فرهنگی، مذهبی، اقتصادی و ایدئولوژیکی متعددی هستند که از سوی دیگر فاقد ساختار منطقهای فراگیر هستند تا بتوانند در راستای حل و فصل منازعات و چالشهای شکل گرفته گام بردارند و کارکردهای یک ساختار منطقهای فراگیر با هدف حل و فصل منازعات و چالشهای موجود در جنوب غرب آسیا به عنوان مساله این پژوهش است. دادههای مورد نیاز تحقیق به روش کتابخانهای و میدانی جمع آوری شده است و روش تجزیه و تحلیل در بخش کتابخانهای توصیفی و تحلیلی است و در بخش میدانی نیز از آزمون تی تک نمونهای استفاده شده است. یافتههای تحقیق بر اساس نظر جامعه آماری حاکی از آن است، عواملی همچون مقابله کشورهای منطقه با مخاطرات طبیعی نظیر ریزگردها و آلودگیهای زیست محیطی، شکلگیری سازمانهای منطقهای مانند کنفرانس اسلامی، اکو و...، دسترسی بیشتر کشورهای منطقه به آبهای بین المللی، همکاری مشترک ایران، عراق و ترکیه برای مقابله با اقدامات تجزیه طلبانه اقلیم کردستان، حذف روادید و کاهش تعرفههای گمرکی، مهمترین بنیانهای تحقق همگرایی در جنوب غرب آسیا میباشد.
Southwest Asia countries engage in many political, cultural, religious, economic and ideological challenges; these countries lack a comprehensive regional structure and, hence, are unable to take a step to resolve the created conflicts and challenges. Functions of a comprehensive regional structure aimed at resolving the conflicts and challenges in Southwest Asia is the main problem of this research. the required research data were collected using both the library and field methods. Descriptive-analytical and one sample t-test approaches were used for the library and field methods respectively. Based on the population of the research, the findings of the research indicate that factors such as the confrontation of the countries with natural hazards like ultrafine dust and environmental pollution, the formation of regional organizations such as the Islamic Conference, etc, the access of the most countries of the region to international waters, joint cooperation of Iran, Iraq and Turkey to counter the Kurdistan region's separatist actions, visa waiver and tariff cuts are the most important bases for achieving integration in Southwest Asia.
خلاصه ماشینی:
تبيين الگوي همگرايي منطقه اي ؛ مورد: جنوب غرب آسيا *١سامره يعقوبي ٢دکتر عزت اله عزتي ٣دکتر ابراهيم رومينا ١ دانشجوي دکتري جغرافياي سياسي،گروه جغرافيا ،دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات ،تهران ، ايران ٢ دانشيارگروه جغرافيا ، دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مرکز ،تهران ، ايران ٣ استاديار گروه جغرافيا ، دانشگاه تربيت مدرس ،تهران ، ايران تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٨/٠١/٢٥ تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٨/٠٣/١٥ چکيده کشورهاي جنوب غرب آسيا داراي چالش هاي سياسي، فرهنگي، مذهبي، اقتصادي و ايدئولوژيکي متعددي هستند که از سوي ديگر فاقد ساختار منطقه اي فراگير هستند تا بتوانند در راستاي حل و فصل منازعات و چالش هاي شکل گرفته گام بردارند و کارکردهاي يک ساختار منطقه اي فراگير با هدف حل و فصل منازعات و چالش هاي موجود در جنوب غرب آسيا به عنوان مسأله اين پژوهش است .
، دسترسي بيشتر کشورهاي منطقه به آب هاي بين المللي ، همکاري مشترک ايران ، عراق و ترکيه براي مقابله با اقدامات تجزيه طلبانه اقليم کردستان ، حذف رواديد و کاهش تعرفه هاي گمرکي ، مهمترين بنيان هاي تحقق همگرايي در جنوب غرب آسيا مي باشد.
با توجه به نفوذ فرهنگ ها و تمدن هاي کهن جهان در منطقه جنوب غرب آسيا مي توان گفت اين منطقه استعداد بسيار فراواني در ايجاد روابط بين فرهنگي ميان کشور ها داشته باشد(نياکوئي و ديگران ، ١٣٩٢، ص ٦).