چکیده:
پایداری حکومتهای مردمی مرهون فرآیندی به نام تربیت سیاسی است. تربیت سیاسی که زمینه انتقال ارزشهای حاکمیتی را از نسلی به نسل دیگر فراهم میکند، مهمترین فرآیند پیش روی هر حکومت مردم پایهای به شمار میرود. از همین رو حاکمیت فقه سیاسی شیعی که با زیر بنای نظریه ولایت فقیه، خود را داعیهدار حکومتی مردمی میداند نیز از این قاعده کلی مستثنی نخواهد بود. به همین جهت ضروری تداوم و حفظ انقلاب اسلامی، مرهون به ثمر نشستن تربیت سیاسی است. این پژوهش بنیادین که با روش تحلیلی و با استفاده از ابزار مطالعهی اسنادی و کتابخانهای صورت گرفته است، حاکی از آن است که فقه سیاسی شیعی با تبلوری تازه در مکتب اجتهادی امامخمینی تربیت سیاسی را به عنوان حقی طرفینی برای ملت و حکومت پاس میدارد و تحقق جامعه مدنی را به عنوان رکن تکاملی تربیت سیاسی مغتنم میشمارد.
The stability of people's governments is due to a process called political education. Political education, which provides the basis for the transfer of sovereign values from one generation to the next, is the most important process before any government of the people. Therefore, the rule of Shiite political jurisprudence, which considers itself a claimant of a people's government under the theory of Velayat-e-Faqih, will not be an exception to this general rule. Therefore, the necessity of continuing and maintaining the Islamic Revolution is due to the success of political education. This fundamental research, which has been done using an analytical method and using documentary study tools and libraries, shows that Shiite political jurisprudence with a new crystallization in the Imamate of Imam Khomeini's ijtihad school as a two-way right for the nation. And the government respects and considers the realization of civil society as an evolutionary pillar of political education.
خلاصه ماشینی:
(فالکس ، ١٣٨١) همچنین گفته شده اسـت : «تربیت سیاسی فرآیندی است که به وسیله آن افراد در جامعه ای معین بـا نظـام سیاسـی آشنا میگردند و تا اندازه قابل توجهی ادراکشان از سیاست و واکنش هایشان نسـبت بـه پدیده های سیاسی تعیین میشود.
»(راش ، ١٣٨٧: ١٠٢) به عبارتی تربیت سیاسـی کـه بـه آن پرورش سیاسی نیز گفته میشود جریانی است که شخص از طریق آن جهـت گیـری سیاسی خود را در جامعه کسب میکند و به این ترتیب ارزش های سیاسی و اجتمـاعی، از نسل قبل به نسل بعدی منتقل میشود.
برخـی تحقیقـات بـا پـر رنـگ نمودن نقش آموزش های عمـومی بـه ویـژه در مـدارس (١٤٧-١٤١ :١٩٨٤,Ted Tappe)و برخی دیگر با برجسته سازی نقش خانواده و بهـره گیـری از ظرفیـت جنسـیت تربیـت سیاسی را بازتاب داده اند (١٩٥-١٨٧ :١٩٨٤,Lynn Davies) همچنین یکی از عوامل بروز خشونت ها به ویژه در زمان برگزاری انتخابات ها، عدم تحقق تربیت سیاسی به ویـژه در میان نسل جوان میباشد (١١٠-٩٩ :١٩٩٤,Neville Onebamhoi) از طریق تربیت سیاسی است که بین نظام اجتماعی و نظام سیاسی ارتباط برقرار مـیشـود و مـردم حاکمیـت را قلباً به رسمیت خواهند شناخت و مدافع حقوق حاکمیتی خود خواهند بود.
هر چند عقل مستقل توانایی درک نقـش دیـن در تحقـق تربیـت سیاسـی را نخواهد داشت ، اما عقل منبعث از شرع به دلیل مکانیزم عمل خاص ، مثبـت ایـن قضـیه خواهد بود که تربیت سیاسی که لاجرم بـه سـیر تکـاملی انسـان نیـز منتهـی شـود، اولا نیازمند حکومتی است که قوانین الهی را اجرا نماید و ثانیا حکومت بـا اتخـاذ تـدابیر و راهکارهای مناسب زمینه تداوم اجرای احکام الهی را فراهم آورد.