چکیده:
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر رویکرد شناختی بر تابآوری و دشواریهای تنظیم هیجانی زنان مطلقه بود. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش، 15 نفر گروه کنترل) از زنان مطلقه بود که بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه تابآوری Conner &Davidson (2003) و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان Gratz & Roemer (2004) پیشآزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر رویکرد شناختی قرار گرفت و بعد از اتمام جلسات، پسآزمون و پس از یک ماه، پیگیری انجام شد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش ذهن آگاهی به تنظیم هیجانات منفی و افزایش تابآوری در این گروه از زنان کمک کرده است.
Mindfulness is the change of thinking style towards "being". Mindfulness is a way of thinking that teaches people deal with their thoughts and experiences in a different way. The present study was an attempt to investigate the Effectiveness of mindfulness with a cognitive approach to emotional regulation difficulties and resiliency in divorced women in district 5 of Tehran. The quasi-experimental methodwith a pretest-posttest design and control and follow up group was used to conduct the study. The sample consisted of 30 divorced women (15 in the experimental group, 15 in the control group) who were selected through convenient sampling. The two groups were pre-tested using The Connor-Davidson Resilience Scale (2003) and Gratz and Roemer’s Difficulties in Emotion Regulation Scale(2004). The experimental group was then subjected to mindfullness training based on cognitive approach for eight 90-minute sessions. Covariance anal-ysis (MANCOVA) was used to analyze the data. The results showed that mindfulness training leads to regulation of negative emotions and enhancement of resiliency in experimental group of women.
خلاصه ماشینی:
بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد در استرس ناباروری و افسردگی زوجین نابارور بود.
براساس یافتههای پژوهش حاضر، میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد با تکیه بر تکنیکهای ذهنی، مشاهدۀ خود بهعنوان زمینه، تکنیکهای گسلش شناختی، تصریح ارزشها، و عمل متعهدانه را میتوان بهمنزلۀ درمانی کارآمد برای کاهش استرس ناباروری و افسردگی زوجین نابارور بهکار گرفت.
یکی دیگر از این روشهای پرکاربرد درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد (acceptance and commitment therapy) است که کارایی بالینی آن برای بهبود مؤلفههای روانشناختی افراد گوناگون، بهخصوص ناباروران، در پژوهشهای گوناگون نشان داده شده، چنانکه در نتایج پژوهشهای زیر اثربخشی این درمان آزمون و تأیید شده است: پژوهش نژادمحمد نامقی و نصرتی بیگزاده (1397)؛ جمشیدی قلعهشاهی و همکارانش (1396)؛ صمدی و دوستکام (1396)؛ اونگ و همکارانش (Ong et al.
نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری برای بررسی تأثیر درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد در استرس باروری و افسردگی زوجین نابارور {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} با معناداری آزمون کوواریانس چندمتغیری، این نتیجه حاصل میشود که باید حداقل در یکی از متغیرهای استرس باروری و افسردگی زوجین نابارور بین دو گروه آزمایش و گواه براثر ارائۀ درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد تفاوت معنادار وجود داشته باشد.
بنابراین، این نتیجه حاصل میشود که با کنترل متغیر مداخلهگر (پیشآزمون)، میانگین نمرات متغیرهای استرس ناباروری و افسردگی زوجین نابارور با ارائۀ درمان مبتنیبر پذیرش و تعهد دچار تغییر معنادار شده است.
آزمون t همبسته روي نمرات (پسآزمون ـ پیگیری) گروه آزمایش {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} نتايج تحليل كوواريانس برای بررسی اثربخشی ذهنآگاهی مبتنیبر رویکرد شناختی در دشواریهای تنظیم هیجانی زنان مطلقه در جدول 9 ارائه شده است.