چکیده:
پژوهش حاضر با هدف آموزش خود دلگرمسازی مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری 6 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدارس دولتی شهر تهران بود که در سال 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. نمونهی این پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسهی 90 دقیقهای (هفتهای یک جلسه) تحت آموزش خود دلگرم سازی قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تصوری دانشآموزان جینک و مورگان (1999) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بود. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی باعث افزایش خودکارآمدی تصوری (01/0 >P ) و بهزیستی روانشناختی (01/0 >P ) دانشآموزان شده است و این تاثیر در بهزیستی روانشناختی پس از مرحله پیگیری پایدار مانده است. با توجه به اثربخش بودن این آموزش بر افزایش خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی ارائهی این آموزش برای دانشآموزان مفید ارزیابی میشود.
The purpose of the present study is to investigate the training of self-encouragement based on the Adler's theory of percieved self-efficacy and Psychological well-Being of female high school students. This study method was quasi-experimental design with pretest, posttest, control group and follow-up after 6 months. The population of this study was all high school girl students in Tehran during the academic year 2018-19. The sample consisted of 60 students (30 participants for each group) who were selected by cluster random sampling method, then the experimental group received training self-encouragement for eight 90-minute sessions once a week in group form, meanwhile the control group did not receive any training. The instrument used in this study was Morgan-jinks's percieved self-efficacy scale (1999) and Ryff's Psychological well-Being scale (1989). Data were analyzed using repeated measurements design. The results indicated that self-encouragement training on perceived Self-efficacy (P< 0/01) and Psychological well-Being (P< 0/01) caused to increase their amount. And that this effect in Psychological well-Being remained stable after the follow-up phase. Regarding the effectiveness of this training on increasing the perceived Self-efficacy and Psychological well-Being, this training is evaluated useful for students.
خلاصه ماشینی:
نتايج تجزيه وتحليل داده ها نشان داد که آموزش خود دلگرم سازي باعث افزايش خودکارآمدي تصوري (٠/٠١ < P) و بهزيستي روان شناختي (٠/٠١ < P) دانش آموزان شده است و اين تأثير در بهزيستي روان شناختي پس از مرحله پيگيري پايدار مانده است .
از ديگر اثرات آموزش خود دلگرم سازي ميتوان به افزايش بهزيستي روان شناختي (منصوري و ناظمي پور، ١٣٩٤)، بهبود استراتژيهاي مثبت شناختي عاطفي (فرهادي و اميري، ١٣٩٦)، بهبود بهزيستي هيجاني و اجتماعي (برجعلي و همکاران ، ١٣٩٢)، کاهش احساس گناه و افزايش بهزيستي روان شناختي دانش آموزان (فرهادي و همکاران ، ١٣٩٨)، کاهش احساس کهتري و ارتقاي بهزيستي اجتماعي (صفاري نيا و همکاران ، ١٣٩٦) اشاره کرد.
روش با توجه به هدف اين پژوهش که اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي بر بهزيستي روان شناختي و خودکارآمدي تصوري دانش آموزان دختر است ، از روش نيمه آزمايشي و از طرح پيش آزمون -پس آزمون و پيگيري با گروه کنترل استفاده شد.
نتايج تحليل داده ها نشان داد؛ آموزش خود دلگرم سازي بر خودکارآمدي تصوري دانش آموزان دختر مؤثر است ، ازجمله تحقيقاتي که با نتايج به دست آمده اين پژوهش همسو است ميتوان به تحقيق هاي عليزاده ، نصيري فرد و کرمي (١٣٨٩)، عزيزي (١٣٩٠)، (ياري ، ١٣٩١)، زارع و مهمان نوازان (١٣٩٤)، اشاره کرد.
يافته هاي ديگر پژوهش نشان داد که آموزش خود دلگرم سازي بر بهزيستي روان شناختي دانش آموزان دختر مؤثر است .
The Relationship between Academic Self-Efficacy and Psychological Well-Being, Family Cohesion, and Spiritual Health Among Students of Kharazmi University.