چکیده:
هدف: بررسی اثربخشی گروه درمانی بینفردی گروهی کوتاهمدت بر کاهش نشانههای اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی.
روش: شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانشجویان موسسه آموزش عالی شاندیز مشهد تشکیل میدادند. 20 نفر با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب گردیدند. و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسهی هفتگی 90 دقیقهای رواندرمانی بینفردی کوتاهمدت قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای اختلال اضطراب اجتماعی لیبوئیتز (LSAS) و ابرازگری هیجانی (EEQ) و پرسشنامه جمعیتشناختی بود. دادهها با تحلیل کوواریانس به کمک نرمافزار SPSS نسخهی19 تحلیل شدند.
یافتهها: نمره سه زیر مقیاس اضطراب اجتماعی (اضطراب عملکرد، اجتناب عملکرد و اجتناب موقعیت) در گروه آزمایش به طور معنیداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (05/ 0>P). و نمره زیرمقیاس دیگر اضطراب اجتماعی (اضطراب موقعیت)، و ابرازگری هیجان افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در پیشآزمون و پسآزمون تفاوت معنیداری نداشت (05/ 0<P). از نتایج بهدست آمده میتوان چنین نتیجه گرفت که گروه درمانی بین فردی کوتاه مدت روش موثری برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی میباشد.
Purpose: The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of Brief Interpersonal Psychotherapy on Social Anxiety Disorder and Emotional Expression in college students.
Method: Study was experimental with a pretest-posttest control group. The population includes all Shandiz college students. 20 participants were selected based on purposive Sampling and randomly placed in experimental and control groups. In this research, Brief Interpersonal Psychotherapy was as an independent variable, and social anxiety disorder and emotional expression were as dependent variables. For collecting data, the Liebowitz Social Anxiety Scale- self-report and King & Emmons, Emotional Expression Questionnaire was used. At the start of the procedure, participants answered to the researcher's questionnaires and then after 10 sessions of Brief Interpersonal Psychotherapy, for the second time the scales were completed.
Findings: The results of ANCOVA revealed that Brief Interpersonal Psychotherapy was significantly effective on decreasing symptoms of Social Anxiety Disorder in the three subscales (performance anxiety, performance avoidance, and situation avoidance). The scores of the other subscale of LSAS (situation anxiety) and emotional expression participants do not significantly different in pre-test and post-test. The finding indicates that Brief Interpersonal Psychotherapy is a potent treatment for Social Anxiety Disorder.
خلاصه ماشینی:
پژوهشها حاکی از این است که درصدی از یافته های مربوط به نتایج درمانی بعد از اجرای درمان شناختی رفتاری ، به ویژه در میان افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ، که دارای افسردگی هستند، کم تر از حد بهینه بوده است (١٩٩٧ ,Glass &Chambless, Tran ).
(Weisman, Markowitz & Klerman, 2012) اثربخشی روان درمانی بین فردی برای اختلال افسردگی توسط وایزمن ، مارکویتز، و کلرمن (٢٠٠٠ ,Klerman &Weisman, Markowitz (؛ سیدالحسینی(٢٠١٣ ,Seyyed Alhoseini)؛ نظافت ، مشهدی، امین یزدی و نوفرستی (٢٠١٥ ,Noferesti &Nezafat, Mashhadi, Amin Yazdi ) و اختلال افسرده خویی توسط براون و همکاران (٢٠٠٢ ,Browne et al) ، اختلال اضطراب اجتماعی توسط لیپسیتز، مارکویتز، چری و فیر(١٩٩٩ ,Fyer &Lipsitz, Markowitz, Cherry )؛ بورگی، هوفارت و سکستون (٢٠١٠ ,Sexton &Borge, Hoffart )؛ لیپسیتز و همکاران (٢٠٠٨ ,Lipsitz et al)؛ استینجیر، اسکرام ، هیدنریچ ، برگر و کلارک (٢٠١١ ,Clark &Stingier, Schramm, Heidenreich, Berger )؛ طاولی، اللهیاری، آزادفلاح ، فتحی آشتیانی و ملیانی ( & Tavoli, Allahyari, Azadfalah, Fathi-Ashtiani ٢٠١٣ ,Melyani)، تأیید شده است .
بنابراین هدف از انجام این پژوهش ، بررسی اثربخشی گروه درمانی بین فردی کوتاه مدت بر کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی میباشد.
نتیجه این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بین فردی گروهی کوتاه مدت بر نشانه های اضطراب اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانشجویان صورت گرفت .
در پژوهش های ذکر شده ، همانند یافته به دست آمده ، اختلال اضطراب اجتماعی پس از مداخله روان درمانی بین فردی کوتاه مدت ، از کاهش معناداری برخوردار بود.