چکیده:
صفات خبری پردامنهترین بحث صفات الهی است که ضرورت تبیین و تصویر صحیح آن، غور در دیدگاهها و بررسی تطبیقی آراء متفکران را میطلبد، در این راستا، پژوهش پیش رو با روش توصیفی تحلیلی، به تطبیق آراء دو اندیشمند کلامی امامیه و معتزله؛ علامه جوادیآملی و قاضی عبدالجبار معتزلی پرداخته است که پس از مروری کوتاه بر دیدگاههای مشهور، به مقایسه آن پرداخته است که وجه اشتراک آنان در مبانیای چون؛ عینیت ذات و صفات، نظریه تنزیه، تنافی صفات انسانگونه با تجرد ذات خداوند، تاویل این صفات، عدم اعتقاد به تجسیم خداوند و بهرهگیری از منهج واحدی چون تاویل، مجاز و لغت در رفع اشکال و توجیه صفات خبری است که به نتیجه واحد میانجامد و وجه اختلاف، در کمیت ابزار و کیفیت تبیین است که عبدالجبار در مساله صفات خبری با نگاه "پاسخ به شبهه" و "رفع تعارض" با تکیه بر عقل؛ به عنوان محور و از نظر رتبی، اولین منبع معرفتی، به تبیین آن میپردازد در حالی که علامه جوادی با سیستمی اعتقادی، که در آن، عقل به عنوان یکی از منابع معرفتی، مستفاد از معارف و هدایت عقل معصومان به تاویل آیات صفات خبری میپردازد و با حذف لوازم، در پی دستیابی اصل معنا، معنای نهایی و جدی کلام الهی در آیات، با در نظر گرفتن تمام قراین، از جمله آیات تنزیه و مسایل عقلی است که به همراه بیان عرفانی به تبیین صفات خبری پرداخته که دارای عمق و کیفیت قابل تاملی است.
خلاصه ماشینی:
بررسی تطبیقی صفات خبری از دیدگاه علامه جوادی آملی و قاضی عبدالجبارمعتزلی مریم رستگار محمدعلی اخویان علی پیرهادی چکیده صفات خبری پردامنه ترین بحث صفات الهی است که ضرورت تبیین و تصویر صحیح آن ، غور در دیدگاه ها و بررسی تطبیقی آراء متفکران را میطلبد، در این راستا، پژوهش پیش رو با روش توصیفی تحلیلی، به تطبیق آراء دو اندیشمند کلامی امامیه و معتزله ؛ علامه جوادی آملی و قاضی عبدالجبار معتزلی پرداخته است که پس از مروری کوتاه بر دیدگاه های مشهور، به مقایسۀ آن پرداخته است که وجه اشتراک آنان در مبانیای چون ؛ عینیت ذات و صفات ، نظریۀ تنزیه ، تنافی صفات انسان گونه با تجرد ذات خداوند، تأویل این صفات ، عدم اعتقاد به تجسیم خداوند و بهره گیری از منهج واحدی چون تأویل ، مجاز و لغت در رفع اشکال و توجیه صفات خبری است که به نتیجۀ واحد میانجامد و وجه اختلاف ، در کمیت ابزار و کیفیت تبیین است که عبدالجبار در مسألۀ صفات خبری با نگاه "پاسخ به شبهه " و "رفع تعارض " با تکیه بر عقل ؛ به عنوان محور و از نظر رتبی، اولین منبع معرفتی، به تبیین آن میپردازد در حالی که علامه جوادی با سیستمی اعتقادی، که در آن ، عقل به عنوان یکی از منابع معرفتی، مستفاد از معارف و هدایت عقل معصومان به تأویل آیات صفات خبری می پردازد و با حذف لوازم ، در پی دستیابی اصل معنا، معنای نهایی و جدی کلام الهی در آیات ، با در نظر گرفتن تمام قرائن ، از جمله آیات تنزیه و مسائل عقلی است که به همراه بیان عرفانی به تبیین صفات خبری پرداخته که دارای عمق و کیفیت قابل تأملی است .