چکیده:
سرمایه گذارانی که نظریه نوین پرتفوی را پذیرفته اند بر این باورند حریف بازار نیستند، بنابراین انواع گوناگونی از اوراق بهادار را نگهداری می نمایند تا بازده مورد انتظارشان با متوسط بازده بازار برابر شود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از اوراق بهادار را نگهداری می کنند تا بتوانند به نرخ بازدهی مطلوب که نزدیک نرخ بازده بازار است، دست یابند. تعیین معیاری مناسب برای ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایه گذاری یکی از مهم ترین مباحث امروزی در دانش مدیریت سرمایه گذاری است. در انتخاب معیارهای ارزیابی نمیتوان یک پروژه سرمایه گذاری را تنها بر اساس بازدهی بالا و بدون توجه به ریسک آن انتخاب کرد. یافتن بهترین راه جهت بهینه سازی پرتفوی پس از انتشار مقاله مارکویتز در سال ۱۹۵۲ همواره یکی از دغدغه های فعالان در صنعت مدیریت سرمایه گذاری بوده است. ورود مدلهای ریاضی و پژوهش عملیاتی یکی از فعالیتهایی است که در دهه اخیر توانسته بهینه سازی پرتفوی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از روش های کنترل ریسک سرمایه گذاری، تشکیل پرتفوی بهینه سهام است. برای انتخاب پرتفوی بهینه سهام روش های گوناگونی وجود دارد. از جمله این روش ها در پژوهش حاضر مدلهای مارکویتز و ارزش در معرض خطر میباشند که مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی میباشد. نتایج پژوهش نشان میدهد که مدیریت پرتفوی و انتخاب پرتفوی بهینه سهام در بازار سرمایه ایران از طریق مدلهای مارکویتز و ارزش در معرض خطر یکسان میباشد.
خلاصه ماشینی:
بررسی کارکرد مدیریت پرتفوی شرکتهای سرمایهگذاری در بورس اوراق بهادار محمود ریسباف فکور تاریخ دریافت: 10/04/99 تاریخ پذیرش: 27/05/99 کد مقاله: 13324 چکـیده سرمایه گذارانی که نظریه نوین پرتفوی را پذیرفتهاند بر این باورند حریف بازار نیستند، بنابراین انواع گوناگونی از اوراق بهادار را نگهداری مینمایند تا بازده مورد انتظارشان با متوسط بازده بازار برابر شود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از اوراق بهادار را نگهداری میکنند تا بتوانند به نرخ بازدهی مطلوب که نزدیک نرخ بازده بازار است، دست یابند.
2-بیان مسئله برای انتخاب پرتفوی بهینه، مارکویتز مدل میانگین- واریانس و وترستون مدل ارزش در معرض خطر را ارائه دادند که در مدل میانگین- واریانس، میانگین به عنوان معیاری از بازده و واریانس به عنوان معیاری از ریسک میباشد و انحراف معیار و واریانس به عنوان معیار سنجش ریسک با فرض نرمال بودن توزیع نرخ بازدهی است (راعی و تلنگی، 1387).
با توجه به اینکه در این مقاله، هدف محققان ارائه روش ارزش در معرض ریسک، به عنوان راه حلی مناسب برای اندازهگیری ریسک و تسهیم بهینه سرمایه گذاری بر روی سه پرتفوی بوده است، لذا از روشهای پارامتریک نظیر روشهای واریانس- کوواریانس ساده بر مبنای واریانس شرطی اتورگرسیو و واریانس شرطی اتورگرسیو تعمیم یافته، برای اندازه گیری ارزش در معرض ریسک، پرتفوی سهام چهار شرکت و همچنین اوزان بهینه سرمایه گذاری در سهام این چهار شرکت، در بازار بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است.
اما استفاده از ارزش در معرض ریسک در مدل مارکویتز، با توجه به در نظر گرفتن دو معیار ریسک و بازده در تعیین سبد سهام، تا حدود زیادی این نقص را برطرف میکند.