خلاصه ماشینی:
در واقع کار حرفهایام از این زمان با گروه کودک رادیو شروع شد و یکی- دو سال بعد در نشریات کودک و نوجوان، از جمله در نشریه کیهان بچهها که مرحوم آقای امیر حسین فردی مدیر مسئول آن بودند ادامه یافت و کم کم اوج گرفت و بخشی از زندگی من به ادبیات و نوشتن برای کودکان و نوجوانان گره خورد تا حالا.
کیهان فرهنگی : اشاره کردید که اشرافیتی در حوزه کودک و نوجوان در قبل از انقلاب حاکم بود؛ یعنی چگونه بود؟ میرکیانی: اساساً در آن زمان مجموعه تصمیمسازان و تصمیمگیرندگان در حوزه فرهنگ و ادبیات به گونهای رفتار میکردند که آثار تولید شده ارتباط مستقیمی با زندگی مجموعه مردم و طبقه مستضعف و مردم کوچه و بازار نداشت.
در حقیقت بخش عمدهای از مردم از عرصه فکر و فرهنگ و اقتصاد دور بودند و یکی از علتهای آن تصمیمگیریهای فرهنگی آن زمان بود و بخشی هم به طور قطع و یقین به سبب فقر و فلاکت گسترده حاکم در حوزه اجتماعی آن زمان، که به مردم فرصت نمیداد تا از تولیدات فرهنگی وآثار هنری استفاده کنند؛ به همین دلیل عناصری که وارد عرصه تولید فرهنگی میشدند عمدتاً افراد بی درد و بیخیالی بودند که به لحاظ اجتماعی و اقتصادی به تمکن مالی قابل قبولی رسیده بودند، البته نه اینکه همه این گونه باشند.
درصد زیادی که در حوزه فکر و فرهنگ وارد شده بودند و مسئولیت داشتند و کار میکردند عناصری بودند که زندگی مرفهی داشتند و اشرافیگری بخشی از زندگی آنها بود؛ این یک شعار یا یک حرف بی پایه و اساس نیست؛ آثار آن الان بهویژه در حوزه ادبیات کودک و نوجوان وجود دارد؛ مخصوصاً مراکزی مانند کانون پرورش کودک و نوجوان حتی با وجود گستردگی آن زمان قابل دسترسی برای عمده مردم نبود.