چکیده:
مواجهه زن و شوهر با موقعیتهایی که علایق و نیازهایشان با یکدیگر همسو نیست اجتناب ناپذیر است ولی توانایی مدیریت تفاوتها به شکل سازنده میتواند زوجین را برای ایجاد یک رابطه صمیمی یاری دهد. در فرهنگ اسلامی، مدارا بهترین شیوه برخورد با تفاوتها در عرصه روابط انسانی معرفی شده است. هدف پژوهش حاضر پیشبینی صمیمیت زناشویی بر اساس مدل مدارای دینی در روابط همسران بود. تعداد 240 فرد متأهل (118زن و 122مرد) در این پژوهش شرکت کردند و از آنان خواسته شد مقیاس مدارا در روابط همسران (TSRS) و مقیاس صمیمیت (IS) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مؤلفههای چهارگانه مدارا (همدلی و پذیرش همسر، کنترل هیجانی و صبر و تحمل، تسهیل فرایند رشد و شکوفایی همسر و احسان و گذشت نسبت به همسر) و نمره کل آن با صمیمیت زناشویی رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد از بین چهار مؤلفه مدارا در روابط همسران به ترتیب متغیر همدلی و پذیرش و احسان و گذشت نسبت به همسر بیشترین سهم را در پیشبینی صمیمیت زناشویی دارند. دو متغیر باقیماندهی کنترل هیجانی و صبر و تحمل و تسهیل فرایند رشد و شکوفایی همسر به دلیل همپوشی با دیگر متغیرهای پیشبین از مدل رگرسیون خارج شدند. بر اساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که مدارا با رویکرد اسلامی نقش تعیینکنندهای در پیشبینی صمیمیت زناشویی ایفا میکند. یافتههای بهدست آمده از پژوهش حاضر میتواند مورد استفاده متخصصان و درمانگران خانواده قرار گیرد.
situations in which spouses’ interests and needs are different are unavoidable. Yet, the ability to manage differences constructively assists couples establish intimate relationships. In an Islamic culture, tolerance is defined as the best way of dealing with differences in human relationships. The current research aimed to predict marital intimacy based on an Islamic model in spouses’ relations. A total of 240 married couples (118 women and 122 men) participated in the study and filled out the Tolerance in Spouses` Relationships Scale (TSRS) and the Intimacy Scale (IS). The results of the research showed significantly positive correlations among the four components of tolerance (spouse`s empathy and acceptance, emotional control and patience, facilitation of spousechr('39')s growth and actuation process, and beneficence and forgiveness toward spouse), its total score and marital intimacy. Also, the results revealed that spouse`s empathy and acceptance as well as the beneficence and forgiveness toward spouse could predict marital intimacy more than other components. The remaining variables, emotional control and patience, and facilitation of spouse`s growth and actualization process were excluded from the regression model because of overlapping with other predictor variables. According to the results of the research, one can conclude that tolerance with an Islamic approach plays a determining role in predicting marital intimacy. The findings of the present research can be used by specialists and family therapists.
خلاصه ماشینی:
آزمون مدل مدارا با رویکرد اسلامی در بافت زندگی زناشویی Examining the Tolerance Model with Islamic approach in the context of marital life رضا خجستهمهر* دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران مژگان داتلی بگی راهنمایی و مشاوره- دانشآموخته دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ذبیحاله عباسپور دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران Reza Khojasteh Mehr Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran Mozhgan Datli Bagi Guidance and Counseling- Graduated from Shahid Chamran University of Ahvaz,Ahvaz, Iran Zabihollah Abbaspour Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran مواجهه زن و شوهر با موقعیتهایی که علایق و نیازهایشان با یکدیگر همسو نیست اجتناب ناپذیر است ولی توانایی مدیریت تفاوتها به شکل سازنده میتواند زوجین را برای ایجاد یک رابطه صمیمی یاری دهد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مؤلفههای چهارگانه مدارا (همدلی و پذیرش همسر، کنترل هیجانی و صبر و تحمل، تسهیل فرایند رشد و شکوفایی همسر و احسان و گذشت نسبت به همسر) و نمره کل آن با صمیمیت زناشویی رابطه مثبت معنادار دارد.
تحقیقات همچنین بر نقش مؤثر عوامل مرتبط با مدارا شامل همدلی (رفاهی و مقتدری، 1392)، کنترل و تنظیم هیجان (اسنایدر، 2006؛ خجستهمهر و همکاران، 1394؛ صدری دمیرچی، شیشهگران و اسماعیلی قاضی ولویی، 1395؛ گلدمن و گرینبرگ، 2006)، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی در طی حل تعارضات از جمله تلاش برای ترمیم و اصلاح همسر بهجای اهانت و سرزنش (خجستهمهر، پارسی، شیرالینیا، 1394؛ سالواتو، کیو، استی، سیمپسون و کالنز، 2011؛ گاتمن، 1994 ؛ محمدی و همکاران، 1396؛ هواسی، زهراکار و محسنزاده، 1395؛ هیکس، مکوی، بنون و وست، 2004؛ یان، مککارتی، هالی و لونسون، 2010) و صمیمیت زناشویی اشاره دارد.