چکیده:
هدف پژوهش: تمرینات قدرتی نظامند، با فواصل استراحتی مناسب تاثیرات زیادی بر بهبود سازگاریهای عصبی-عضلانی و هورمونی دارد. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر یک دوره تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت روی برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در مردان غیرفعال سالم انجام شد.روش پژوهش: 30 مرد جوان غیرورزشکار(سن30/2±97/18سال، قد89/4±28/187سانتیمتر، وزن 35/1±94/68 کیلوگرم) به صورت تصادفی در سه گروه تمرین قدرتی با استراحتی کاهنده(3دقیقه به 30 ثانیه)، تمرین قدرتی با استراحتی افزاینده(30ثانیه به 3 دقیقه) و تمرین قدرتی با استراحتی ثابت(3دقیقه)(گروه کنترل) تقسیم شدند.گروههای تمرینی(با یک دوره بندی ویژه از نظر بار، شدت و فاصله استراحتی بین ستها) به مدت 9 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد. برنامة تمرینات قدرتی شامل؛ (5 الی 8 ست با 3 الی 15 تکرار و باری معادل60 الی %90 یک تکرار بیشینه) به صورت مشترک اعمال شد و تنها تفاوت بین گروهها فاصله استراحتی اعمال شده بین ستها بود. ضمنا دو جلسه تمرین مکمل پلایومتریک (با شدت60%HR) در طول هفته اجرا شد. نمونههای خونی قبل و بعد از 48 ساعت پس از دوره تمرین در ساعت10صبح درحالت ناشتا گرفته شدند و با استفاده از روش رادیوایمونوسی در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. دادهای پژوهش با استفاده از آزمون کوواریانس بررسی شدند. یافتهها: نتایج نشان داد قدرتبیشینه، استقامت عضلانی و غلظت هورمون تستوسترون در هر سه گروه به طور معنیداری افزایش یافت؛و تفاوت بین گروهها نیز معنیدار بود اما درصد تغییرات همة آزمونها در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم بیشتر بود. همچنین بعد از جلسة تمرینی، غلظت هورمونهای رشد درصد چربی بدن و برخی شاخص های توده چربی بدن به طور معنیداری به ترتیب افزایش و کاهش یافت؛ البته تفاوت بین گروهها معنیدار نبود. بحث و نتیجهگیری: نتیجه اینکه احتمالا تمرین مقاومتی با فواصل استراحت فزاینده و کاهنده در مقایسه با فواصل استراحت ثابت، از اهمیت بیشتری برای افزایش قدرت بیشینه، استقامت عضلانی و برخی فاکتورهای بیوشیمایی و هورمونی برخوردار است.
Purpose: The present study aimed to determine the effect of a strength training course with different
rest intervals on some physiological and biochemical characteristics in inactive healthy men.
Methods: 30 non-athlete male (18.97±2.30 years old, 18.78±4.89 cm, weight 68.94±1.35 kg) were
randomly divided into three groups: strength training with decreasing rest (from 3 minutes to 30
seconds), strength training with increasing rest (30 seconds to 3 minutes) and strength training with
constant rest (3 minutes; control group). Training groups (with a special periodization in terms of load,
severity and distance between sets) had 9 weeks and 3 sessions a week. Strength training program
wad 5 to 8 sets with 3 to 15 repetitions and loads of 60 to 90% of a maximum repetition. The only
difference between the groups was the gap spacing applied between the sets. Also, two sessions of
plyometric supplement training (60% HR intensity) were performed during the week. Blood samples
were taken at fasting time before and after 48 hours passed from training period and analyzed by
radio-immunoassay method in the laboratory. Data were analyzed using covariance test.
Results: Maximal strength, muscle endurance and testosterone concentration increased significantly
in all three groups; and the difference between the groups was significant, but the percentage change
in all tests in the first and second groups was higher than in the third group, but not significant. Also,
after the training session, the concentration of growth hormones, fat percentage, free fat mass and
body fat mass index increased and decreased significantly, respectively; Of course, the difference
between the groups was not significant.
Conclusion: Resistance training with rest intervals of increasing and decreasing in comparison with
rest intervals constant, due more to increase maximal strength, muscular endurance and some
biochemical and hormonal factors.