چکیده:
طبیعت علاوه بر بستر سکونت. میتواند به معنا دادن محیط کمک نماید و هویت و کیفیت شهری را ارتقاء
بخشد. ماشینیشدن. آسیبهایی بر پیکره طبیعت ایجاد کرد و بر رشد و توسعه اقتصادی شهرها سایه افکند و
منجر به ناپایداری شهرها شد. در این مقاله صحبت از شهری است که ابتدا طبیعت در طراحی و برنامهریزی آن
نقش داشته است. ارتباط روزانه انسان با طبیعت و حفظ ارزشهای زیستمحیطی و اکولوژیکی در این شهر و
شناخت تاثیر دوسویه انسان و محیط حائز اهمیت است. شهر طرقبه با دگرگونی کاربری زمینهای کشاورزی و
باغی به خدمات گردشگری مواجه است که به دلیل عدم برنامهریزی مناسب و ضعفهای زیرساختی در معرض
تخریب است. درنتیجه شکل بستر طبیعی طرقبه به دلیل توسعه کالبدی برای گردشگری در معرض تغییر
شکل قرار دارد. هرگونه پیشرفت در برنامهریزی و طراحی بیوفیلیک میتواند به سبک زندگی سبز منجر شود.
این نگاه» میتواند رفتارهای محیطی شهروندان را تغییر دهد. اصلاح رفتارهای محیطی در طراحی و برنامهریزی
به سمت شهر بیوفیلیک به معنای حرکت است. حرکتی به سمت پایداری محیطزیست و پایداری شهر طرقبه.
روش مورداستفاده در این پژوهش» کاربردی و شیوه مطالعه برچسب روش و ماهیت تحقیق, توصیفی-تحلیلی
میباشد و نرمافزار 015 در گردآوری اطلاعات آن برمبنای مطالعه کتابخانهای و تحلیل محتوایی 5۷707
بهصورت کیفی به کمک آمده است. در این مقاله با بررسی پارامترهای ماندگار در توسعه شهر بیوفیلیک.
پیشنهاد راهکارهایی در برنامهریزی شهر طرقبه جهت حفاظت از محیط طبیعی با نگاهی فراگیر به برنامههای
توسعه عمران شهری ارائه میگردد. نتایج پژوهش نشان میدهد که شهر طرقبه با اختصاص بیش از نیمی از
مساحت به عناصر طبیعی» پتانسیل تبدیل شدن به یک شهر بیوفیلیک داراست و نقش مهمی را در توسعه
پایدار منطقهای دارد. هرگونه بهبود در حفظ عناصر بیوفیلی و زیرساختهای موجود و نیز بهرهگیری از دانش
اکولوژیکی و بیوفیلیک در برنامهریزی میتواند به افزایش فعالیتهای زیستمحیطی. تغییر نگرش برنامهریزی
در جهت زندگی سبز منجر شوند. تصمیمگیریها و سیاستهایی به صورت توسعه تدریجی و گامبهگام انجام
پذیرد تا برنامهریزان بتوانند در هر مرحله. نقاط قوت و ضعف را مورد ارزیابی قرار دهند و نیز با بررسی و
شناخت توان محیط طبیعی و ظرفیتپذیری شهر طرقبه. کنار استعدادهای محلی. محدودیتهای توسعه را با
توجه به عوامل اکولوژیک بررسی نمایند. دیدگاه حفاظت از منابع طبیعی و اکولوزیکی بهعنوان پشتیبان
فعالیتها و نیز پشتیبان محیط زیست طبیعی, به سمت توسعه پایدار شهری حرکت میکند.
خلاصه ماشینی:
جایگاه طبیعت در پایداری شهر، مبتنی بر رویکرد برنامهریزی و طراحی شهرهای بیوفیلیک، با نگاهی به شهر طرقبه احمد پوراحمد، نیکناز کچوئی* چکـیده طبیعت علاوه بر بستر سکونت، میتواند به معنا دادن محیط کمک نماید و هویت و کیفیت شهری را ارتقاء بخشد.
به این صورت که چهار چوب نظری پژوهش با مطالعه اسنادی و کتابخانهای مرتبط با برنامهریزی و طراحی اکولوژیک، بیوفیلیک و شرایط توسعه پایدار برای یک شهر سبز انجام گردیده وبا تحلیل عوامل تاثیرگذار در کیفیت هر کدام بررسی گردیده است.
به دنبال این پیامدها برنامهریزان وطراحان شهری با پیشنهاد طراحی اکولوژیک با نگاهی به ارتقاء کیفیت زندگی و حفظ منابع طبیعی انرژی با موضوع شهرسازی همگام و موزون با نظامهای طبیعی، قدمی در مسیر برنامهریزی برداشتهاند و در راستای آن طراحی شهرهای بیوفیلیک به توصیف وابستگی انسانها به طبیعت اشاره میکند.
شهر طرقبه به عنوان یک نمونه در نظر گرفته شده است که در بستر طبیعی با رویکرد مکمل در کنار برنامه ها و استراتژیها در جهت ارتقاء و پایداری زیست محیطی شهر به عنوان یک شهر بیوفیلیک در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است.
در واقع شهر بیوفیلیک رویکردی مکمل در کنار راهکارهایی برای پایداری زیست محیطی شهرها میباشد که در دهه های اخیر مورد توجه برنامهریزان و طراحان شهری واقع شده است.
جدول11 : ارائه راهکار و سیاست های طراحی و برنامهریزی شهر طرقبه {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} منبع: نگارندگان، ۱۳۹۸ 9- نتیجهگیری در گذشته، موضوعات توسعه فقط در زمینه رشد اقتصادی و تولید ناخالص داخلی در نظر گرفته می شد و درواقع توجه کمتری به محیطزیست طبیعی و طبیعت می گردید.