چکیده:
هدف مقالة حاضر، شناساندن رهیافت استدلال قیاسی بهعنوان یک رهیافتشناختی در تحلیل سیاست خارجی است. بهمنظور دستیابی به این هدف، تلاش شده است با بهرهگیری از ادبیات نظری و تجربی موجود، مباحثی در سه زمینة موضوعی شامل تعریف قیاس و استدلال قیاسی، چگونگی بهکارگیری استدلال قیاسی در فرایند تصمیمگیری سیاست خارجی و ارزش تبیینی رهیافت استدلال قیاسی در تحلیل سیاست خارجی، استخراج و بهنحوی نظاممند بیان شود. به باور نویسنده، این مباحث در کنار هم اجزای سازندة اصلی رهیافت استدلال قیاسی را شکل میدهند.
The purpose of this paper is to introduce analogical reasoning approach as a cognitive approach in Foreign Policy Analysis (FPA). In order to achieve this goal, the paper has attempted to take advantage of existing theoretical and empirical literature, to extract and present systematically some discussions in three issue areas including: definition of analogy and analogical reasoning, the way of applying analogical reasoning in foreign policy decision- making process and explanatory value of analogical reasoning in FPA. In according to the author, these issues construct together components of analogical reasoning approach.
خلاصه ماشینی:
روان شناسان شناختي از فرايند استدلال قياسي به عنوان جزء سازندة مهم از شناخت ياد مي کنند که در تجربۀ روزانۀ افراد انساني امري است رايج و عملا در تمامي حوزه ها، از جمله حوزة مورد بحث مقالۀ حاضر، يعني تصميم گيري سياست خارجي به کار ميرود.
از نگاه آن دسته از طرفداران رهيافت قياسي در تحليل سياست خارجي که بر کارکرد قوام بخشي استدلال قياسي در تصميم سازي سياست خارجي تأکيد دارند، برون دادهاي دستگاه سياست خارجي يک دولت در خصوص يک رويداد جاري را مي توان به عنوان پاسخ هايي فرض کرد که در درون فهم مبتني بر پيوند قياسي بين آن دو رويداد و يک رويداد گذشته شکل گرفته اند.
در هستۀ مرکزي تحليل رهيافت استدلال قياسي، استدلال قياسي يک فرايند تصميم سازي است مبتني بر اين ايده که فهم يا مشارکت قبلي اشخاص از و در رويدادهاي گذشته ، رفتار آنها را در مواجهه با رويدادها و موقعيت هاي جاري سياست خارجي تحت تأثير قرار مي دهد، با اين فرض که تصميم گيران به منظور تصميم گيري در خصوص رويدادهاي جاري سياست خارجي به طور خودآگاه يا ناخودآگاه ميان برهاي شناختي اي مانند قياس هاي تاريخي را به کار مي گيرند که به اعتقاد گوردون ٤ (١٩٦١) مي تواند در ايجاد راه حل هاي خلاقانه در برخورد با مشکلات پيش رو به آنها کمک کند.
“Individual Characteristics of Political Leaders and the Use of Analogy in Foreign Policy Decision Making”, Political Psychology, Vol. 27, No. 2, pp.
“The role of analogical reasoning in novel foreign policy situations’’, British Journal of political Science ,Vol. 26, No. 4, pp.
Understanding foreign policy decision making, New York, NY: Cambridge University press.