چکیده:
امر به معروف و نهی از منکر، از مهم ترین واجبات دینی است، که شارع مقدس شرایطی برای تحقق وجوب آن، بیان کرده است. چهار شرط اصلی امر به معروف و نهی از منکر، عبارتند از: علم و آگاهی، احتمال تأثیر، اصرار بر گناه و نبودن ضرر و مفسده؛ شرط پنجم نیز با عنوان عدالت، توسط برخی از فقها بیان شده است. یکی از کاربردهای امر به معروف و نهی از منکر در عصر فناوری، فضای مجازی است. فضای مجازی در راستای فضای واقعی پیش میرود؛ به نحوی که بسیاری از مفاهیم واقعی، در فضای مجازی نیز عینیت مییابد. لذا شرایط وجوب امر به معروف و نهی از منکر در فضای مجازی، همان شرایط وجوب آن در فضای حقیقی است، که فقها بر آن تأکید دارند؛ هر چند تفاوتهایی نیز از حیث نحوه عملکرد، تذکر زبانی، فعلی و سایر موارد وجود دارد. در این مقاله، سعی شده است شرایط امر به معروف و نهی از منکر در فضای واقعی و مجازی مورد بررسی قرار گیرد.
Enjoining the good and forbidding the evil is one of the most important religious duties, which the holy shari'ah has stated conditions for fulfilling its obligation.
The four main conditions of enjoining the good and forbidding the evil are: knowledge and awareness, the possibility of influence, insistence on sin, and the absence of harm and corruption; The fifth condition, called justice, has been stated by some jurists.
One of the applications of enjoining the good and forbidding the evil in the age of technology is cyberspace. Cyberspace goes in the direction of real space; In a way, many real concepts are also objectified in cyberspace. Therefore, the conditions of the obligation of enjoining the good and forbidding the evil in cyberspace are the same conditions of its obligation in the real space, which the jurists emphasize; However, there are differences in terms of performance, language reminders, current and other items.
In this article, we have tried to examine the conditions of enjoining the good and forbidding the evil in real and virtual space.
خلاصه ماشینی:
شرايط امر به معروف و نهي از منکر در فضاي مجازی نویسنده: امیر آسمانی بیدگلی 1 استاد ناظر: دکتر سید حسن امامیان 2 دریافت: 20/01/1395 پذیرش: 12/03/1395 چکیده امر به معروف و نهي از منکر، از مهمترین واجبات دینی است، که شارع مقدس شرايطي براي تحقق وجوب آن، بیان کرده است.
در منابع تشريع اسلام، شارع مقدس شرايطي براي اين فريضه بزرگ قرار داده است، که با تحقق آن، امر به معروف و نهي از منکر واجب ميشود.
به عبارت دیگر، کارکرد مثبت و منفي آن کاملاً بستگي به عملکرد فاعل و عامل آن دارد؛ يعني آمران و ناهيان در اين فضا بايد کساني باشند، که اولاً با ويژگيهاي فضاي مجازي آشنايي داشته باشند؛ و مهمتر از آن با امر به معروف و نهي از منکر به عنوان يک وظيفه ديني برخورد کارشناسانه انجام دهند.
2 بنابراین، لازم است با توجه به علم و آگاهي به امر به معروف و نهي از منکر، به دنبال انجام دادن بهتر اين فريضه بزرگ الهي بود.
و اين موضوع سهلانگاري است، که در دنياي مجازي و واقعي رخ ميدهد؛ لذا بايد با توجه به علم و آگاهي به امر به معروف و نهي از منکر، به دنبال بهتر انجام دادن اين فريضه بزرگ الهي بود.
4 نتيجه ميگيريم، که شرط عدالت ملاک نيست، و همه ميتوانند اگر چهار شرط قبلي را داشته باشند، امر به معروف و نهي از منکر کنند و اين نیز در فضاي واقعي و فضاي مجازي تفاوتي ندارد.