چکیده:
هدف از پژوهش حاضر تبیین روابط ساختاری بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی ورزشکاران با توجه به نقش واسطهای راهبردهای مقابلهای تکلیف مدار و هیجانمدار بود. پرسشنامههای خودکارآمدی ورزشی، راهبردهای مقابلهای و اضطراب رقابتی بین 200 ورزشکار داوطلب رشتههای مختلف انفرادی و تیمی توزیع گردید. جهت تعیین روابط میان متغیرها از روش مدلسازی مسیری-ساختاری و نرمافزار پی ال اس2 استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد علاوه بر ارتباط معنادار بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی در مسیر مستقیم، خودکارآمدی ورزشی به طور غیرمستقیم و بهواسطه تأثیرگذاری بر راهبردهای مقابلهای انتخاب شده از طرف ورزشکار موجب تعدیل اضطراب رقابتی ورزشکاران میشود. بررسی دقیقتر مدل حاکی از آن است که مسیر غیرمستقیم خودکارآمدی ورزشی به راهبردهای تکلیفمدار به اضطراب رقابتی با ضرایب مسیر بالاتر و شاخص تی بزرگتر، مسیر قویتر برای تبیین نقش واسطهای راهبردهای مقابلهای در ارتباط بین خودکارآمدی ورزشی و اضطراب رقابتی است.
The purpose of this study was to explain the structural relationships between sport self-efficacy and competitive anxiety of athletes regarding the mediating role of task-oriented and emotion-oriented coping strategies. Questionnaires of sport self-efficacy, coping strategies, and competitive anxiety were distributed among 200 volunteer athletes from different individual and team sports. In order to determine the relationships between variables, structural equation modeling and path analysis with PLS2 software were used. The findings showed that in addition to the significant relationship between self-efficacy and competitive anxiety in direct path, self-efficacy, indirectly and due to affecting on chosen coping strategies by athlete, causes moderating competitive anxiety. More accurate examination of the model suggests that the indirect pathway of sport self-efficacy to task-oriented strategies and to competitive anxiety with higher path coefficients and greater T- value is the stronger pathway to explain the mediating role of coping strategies in relation between sport self-efficacy and competitive anxiety.
خلاصه ماشینی:
در مقابلۀ مسئلهمدار فرد برای تعدیل عامل استرسزا و اضطرابآور و رسیدن به هدف، مستقیماً در برابر موقعیت استرسزا عمل میکند؛ بنابراین مقابلۀ مسئلهمدار، عمل محور است و از طریق تغییر رابطه ب Saadan, Hooi, Ali & Jano Bawa Strahler, Ehrlenspiel, Heene & Brand Martens Vealey & Burton Recours & Briki Joel Hanton, Thomas & Maynard Hanton & Connaughton Robazza & Bortoli 0.
بر این اساس میتوان این احتمال را مطرح کرد که خودکارآمدی ورزشی به ورزشکار کمک میکند تا بتواند هیجانهای منفی مختص رقابتهای ورزشی مانند اضطراب رقابتی را کنتر Communality Redundancy Good of Fitness Wetzels, Odekerken-Schröder & Van Oppen Costa, Serrano & Salvador Nicholls, Polman & Levy Taylor, Dean & Siegert Turner, Ersek & Kemp نتایج حاصل از پژوهش کاستا و همکاران (2016) نیز در بررسی رابطه بین خودکارآمدی ورزشی و عملکرد ورزشی نشان داد خودکارآمدی ورزشی یکی از مهمترین متغیرهای تعدیلکننده بسیاری از عوامل روانشناختی از جمله اضطراب رقابتی در بین ورزشکاران محسوب میشود.
همچنین نتایج پژوهش آنها نشان داد بین خودکارآمدی ورزشی و اضطراب رقابتی به ویژه بعد Koivula, Hassmén & Fallby Jones, Swain & Hardy Hanton Brien & Mellalieu Catastrophe Theory منفی و معناداری وجود دارد که با یافتههای بهدست آمده از پژوهش حاضر مطابقت دارد.
چرا که این موضوع نه تنها به صورت مستقیم بلکه به طور غیرمستقیم و با افزایش استفاده از راهبردهای مقابلهای تکلیفمدار به عنوان متغیر میانجی، موجب کاهش اضطراب رقابتی ورزشکاران خ Kavanagh Johnson, Stewart, Humphries & Chamove associative/dissociative coping strategies Anshel & Sutarso منابع 1.